Kerstmis
Door: Henk Murraij
Blijf op de hoogte en volg Henk
27 December 2016 | Portugal, Portelo
Mooier had ik mijn Kerstdagen niet kunnen wensen.
Weg van de geijkte paden, weg van de gewenning. Ja, heerlijk in alle soberte onderweg naar de verrassingen van het leven....... en dat blijkt later de dag wel weer........
De route loopt het eerste stuk langs de zee. Prachtig. En met het zonnetje erbij heerlijk warm.
Hoezo 1e kerstdag denk ik dan, hetbgewoon zomer.
Overigens schijnt het hier nu ook wel uitzonderlijk mooi en warm weer te zijn. Andere jaren is het vaak koud en nat in deze tijd van het jaar. Maar ja, we zitten nou in het hier en nu.
Met de korte broek op pad en enkel een shirt en een vestje. Wow, echt genieten.
Jacobus nam een loopje met me in Vila do Conde. Het is er zo geel gepijld dat ik de route van de zee blijf volgen terwijl we de binnenlandroute willen lopen.
Nee, ik moet duidelijk nog efkus over de harde weg en nadenken over van alles en nog wat....... Een lilluk stuk autoweg is het gevolg. Gadverdamme.
Onderweg naar Sao Pedro de Rates waar we om goed vijf uur in de albergue belanden en niemand aan de receptie treffen zijn wel twee Duitsers die ons verwelkomen. Hen zagen we bij vertrek 's ochtends ook van de camping gaan en we wensten elkaar nog wel een bon camino. Ja, pelgrims komen elkaar nogal eens tegen.
Zij leiden ons door het huis en we kiezen er een lekker nestje voor de nacht.
Als Maria en Jozef trekken we door de stad in de hoop op een kribbe met wat voedsel. Helaas, nog ginne dreuge boterham.
Terug in de albergue waan ik mij direct in het kerstverhaal want bij de ingang van de Albergue staan 7 pelgrims op zoek naar een slaapplaats. Uit verschillende landen zijn wij hier bijeen gebracht denk ik dan. Hoe mooi is dat. Uit Peru, Argentinië, Duitsland, Italië en wij uit Nerderland.
In de keuken is een kleine proviant achtergelaten en met alles wat we allemaal bij hebben besluiten we gezamenlijk te eten. Met weinig weet ik een overheerlijke pasta voor 11 personen op tafel te toveren, ja, dan ben ik op mun best. We zitten allemaal te glunderen aan onze kerstdis. Wat is delen toch mooi en wat een mooie verhalen volgen er.
Less is more.......
Delen en minimaliseren. Alles hebben we in overvloed maar het delen van het eten en deze avond maakt ons schatrijk.
José Paolo uit Peru, die overigens in Voorburg in Nederland werkt steelt gelijk mijn hart wanneer hij over overvloed begint. Ik hang aan zijn lippen. Nee, beiden zijn we het erover eens dat geluk in samen delen en zijn zit en niet in dure cadeaus. Trouwens, die vergen ook weer onderhoud....... als ze al goed zijn....
Nee, ik ben er al uit hoor, nog meer minimaliseren wordt het in 2017.
Een bijzonder avond, een mooie herinnering.
Een wasje, een plasje..... en weer fris en fruitig in m'n wandelkloffie. Efkus afscheid nemen in de albergue om vervolgens om 09.00 uur op de route te staan. De zon is al op maar heeft de dauw, die prachtig laag over de velden hangt, nog niet weten te verdringen. Wat een mooi plaatje en mee voel ik het geluk door mijn aderen stromen. Heerlijk zo in de buitenlucht, zonne 2e kerstdag.
Het lopen door het groen, de eucalyptusbossen, de citrusvruchten en de overheerlijk geurende mimosa maakt deze dag opnieuw tot iets moois.
Van Sao Pedro de Rates loopt de route naar Portela de Tamel. Als we bij de Albergue aankomen is José Paolo al gearriveerd. Dat wordt nog een avondje koken.
Enne..... Tita Tovenaar zou jaloers op me zijn.
Een mooie dag, een mooie kerst loopt ten einde. Een schot in de roos.
Benieuwd waar ik volgend jaar uithang....
De kerktoren, die naast onze albergue staat, houdt reveille met Stille nacht, heilige nacht om 07.00 uur. Ja, daar kunde niet omheen......
Om 08.30 uur staan we buiten de poort en zijn we opnieuw onderweg.
Bon dias
XXX
Weg van de geijkte paden, weg van de gewenning. Ja, heerlijk in alle soberte onderweg naar de verrassingen van het leven....... en dat blijkt later de dag wel weer........
De route loopt het eerste stuk langs de zee. Prachtig. En met het zonnetje erbij heerlijk warm.
Hoezo 1e kerstdag denk ik dan, hetbgewoon zomer.
Overigens schijnt het hier nu ook wel uitzonderlijk mooi en warm weer te zijn. Andere jaren is het vaak koud en nat in deze tijd van het jaar. Maar ja, we zitten nou in het hier en nu.
Met de korte broek op pad en enkel een shirt en een vestje. Wow, echt genieten.
Jacobus nam een loopje met me in Vila do Conde. Het is er zo geel gepijld dat ik de route van de zee blijf volgen terwijl we de binnenlandroute willen lopen.
Nee, ik moet duidelijk nog efkus over de harde weg en nadenken over van alles en nog wat....... Een lilluk stuk autoweg is het gevolg. Gadverdamme.
Onderweg naar Sao Pedro de Rates waar we om goed vijf uur in de albergue belanden en niemand aan de receptie treffen zijn wel twee Duitsers die ons verwelkomen. Hen zagen we bij vertrek 's ochtends ook van de camping gaan en we wensten elkaar nog wel een bon camino. Ja, pelgrims komen elkaar nogal eens tegen.
Zij leiden ons door het huis en we kiezen er een lekker nestje voor de nacht.
Als Maria en Jozef trekken we door de stad in de hoop op een kribbe met wat voedsel. Helaas, nog ginne dreuge boterham.
Terug in de albergue waan ik mij direct in het kerstverhaal want bij de ingang van de Albergue staan 7 pelgrims op zoek naar een slaapplaats. Uit verschillende landen zijn wij hier bijeen gebracht denk ik dan. Hoe mooi is dat. Uit Peru, Argentinië, Duitsland, Italië en wij uit Nerderland.
In de keuken is een kleine proviant achtergelaten en met alles wat we allemaal bij hebben besluiten we gezamenlijk te eten. Met weinig weet ik een overheerlijke pasta voor 11 personen op tafel te toveren, ja, dan ben ik op mun best. We zitten allemaal te glunderen aan onze kerstdis. Wat is delen toch mooi en wat een mooie verhalen volgen er.
Less is more.......
Delen en minimaliseren. Alles hebben we in overvloed maar het delen van het eten en deze avond maakt ons schatrijk.
José Paolo uit Peru, die overigens in Voorburg in Nederland werkt steelt gelijk mijn hart wanneer hij over overvloed begint. Ik hang aan zijn lippen. Nee, beiden zijn we het erover eens dat geluk in samen delen en zijn zit en niet in dure cadeaus. Trouwens, die vergen ook weer onderhoud....... als ze al goed zijn....
Nee, ik ben er al uit hoor, nog meer minimaliseren wordt het in 2017.
Een bijzonder avond, een mooie herinnering.
Een wasje, een plasje..... en weer fris en fruitig in m'n wandelkloffie. Efkus afscheid nemen in de albergue om vervolgens om 09.00 uur op de route te staan. De zon is al op maar heeft de dauw, die prachtig laag over de velden hangt, nog niet weten te verdringen. Wat een mooi plaatje en mee voel ik het geluk door mijn aderen stromen. Heerlijk zo in de buitenlucht, zonne 2e kerstdag.
Het lopen door het groen, de eucalyptusbossen, de citrusvruchten en de overheerlijk geurende mimosa maakt deze dag opnieuw tot iets moois.
Van Sao Pedro de Rates loopt de route naar Portela de Tamel. Als we bij de Albergue aankomen is José Paolo al gearriveerd. Dat wordt nog een avondje koken.
Enne..... Tita Tovenaar zou jaloers op me zijn.
Een mooie dag, een mooie kerst loopt ten einde. Een schot in de roos.
Benieuwd waar ik volgend jaar uithang....
De kerktoren, die naast onze albergue staat, houdt reveille met Stille nacht, heilige nacht om 07.00 uur. Ja, daar kunde niet omheen......
Om 08.30 uur staan we buiten de poort en zijn we opnieuw onderweg.
Bon dias
XXX
-
27 December 2016 - 12:34
Truus Janse :
Hoi Bofferd ,
Het is weer genieten hè !!
Heerlijk voor je , je weer even warmen aan het pelgrimsleven .
Ook ik ben van plan te gaan ruimen in mijn spullen want ik heb veel te veel maar helaas heb ik nog wat last van hechtings gevoel .
Maar de bewustwording over te veel is er wel inmiddels.
Hier genieten we van ons kleinkind die bij ons een paar daagjes logeert .
Leuk dat je weer je weblog bijhoudt zodat wij onze herinneringen ook weer kunnen activeren.
Goed voor het geheugen !!
Henk bedankt voor je bericht en heeeeele fijne , ontmoetingsmomenten toe gewenst .
Lieve groet , Truus. En natuurlijk un buen camino .
P.S met José uit Peru kun je goed je Spaans oefenen !!!! -
27 December 2016 - 16:45
Ineke:
Hoi Henk en Wilma,
Jullie hebben er n gezellige kerstmaaltijd van gemaakt! Het wordt dus n echt kerstverhaal...! Kloppen op de deur, n bed is er... en daarna gaan jullie delen... Wat n beleving en vrienden tot zeker in Santiago!
Weer n mooi verhaal! Veel vriendschap voor de komende dagen... Buen camino...(toch maar op z'n Spaans!!) het mooie weer blijft zéker tot maandag en Mss wel tot volgende week donderdag....wat n geluk heb je !!
Tot het volgende verhaal!! Groet, Ineke -
28 December 2016 - 00:18
Marco:
Hoi Henk,
Ziet er allermaal weer goed uit! Veel plezier daar !
Groeten,
Marco en Jos -
28 December 2016 - 08:14
Barbara:
Wat een mooi verhaal weer Henk en een mooie levensles. Het eten delen zit in jouw genen, net als het koken voor anderen. Prachtig hoe dit zo op jouw pad is gekomen. Fijne wandeling nog. Xxxx Barbara
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
