Onderweg naar Porto

Ja, de wekker galmt quando, quando, quando. Wat toepasselijk met Spanje in het vizier. Het is vroeg als ik de wekker vier uur vijfenvijftig zie blinken. Gauw een regenbui en m'n tas nog pakken. Ja, altijd op het laatst die tas nog inpakken en toch komt het altijd goed. Om 06.41 uur stap ik aan de overkant van mijn huis op lijn 166. Mooi aansluitend neem ik plaats in de trein op 't centraol in Den Bosch naar Schiphol waar ik Wilma tref.
Samen met Wilma, een schat van een collega, voor een dikke twee weken de pelgrim uithangen.
Hahaha..... Wilma appte mij nog in Utrecht hoe laat ik daar aan zou komen maar dat zag ik pas toen de trein vandaar al weer begon te rijden. Zonder paniek zien we elkaan op Schiphol.
Het inchecken, de douane, de koffie en het broodje herinnert ons eraan dat we onderweg zijn, weg van de snelweg en ja natuurlijk........ het is vakantie.

Een mooi cadeautje om opnieuw even uit de hectiek van alle dag te zijn en te vieren wat dit jaar allemaal is gelukt en alle nieuwe inzichten een plek te geven.
Laat maar komen zou ik zeggen......

De vlucht verloopt vlot en half in de middag arriveren we in het centrum van Porto.
De zeemeeuwen verwelkomen ons en herinneren mij aan Finisterre, het einde van m'n vorige tocht waar deze vogels ook de macht over de stad hadden.
Het pelgrimspaspoort wordt aangeschaft in de kathedraal van porto die toegang geeft tot slaapplaatsen en mooie gesprekken. Zo, we kunnen op pad.

De zon die straalt bijna net zo mooi als wij en voelt met z'n 17 graden heerlijk warm aan. Het scheelt letterlijk een jas. Die is dus al uit. De broeksmouwen blijven nog efkus aan maar met het lopen krijgen ze een plekje in m'n backpack, dat beloof ik ze.

De eerste dagen vertoeven in Porto. Wat "siteseeing" en culuur snuiven.
Het station, de brug en de vele gebouwen die met tegeltjes zijn behangen en de pleinen zijn bijzonder mooi. En 's avonds is het schitterend verlicht in Porto. De port is heerlijk, de wijn is goed. Het leven is relaxt en nog maar eens klinken op de km die komen gaan.

Vrijdag 23 december
De eerste lampjes worden aangestoken, nou ja, aangestoken.......  Echte kaarsjes zijn hier schaars en niet zo gebruikelijk omdat van de blaak de kerken grauw en vuil worden bij het branden.
De kerken zijn vol met opsmuk, ornamenten en ontzettend veel goud. Wat een hoop weelde stralen ze uit en tegelijkertijd ook armoede. Hoeveel mensen hebben hier geld bijeengebracht vraag ik mij af. En hoeveel geluk bracht het hen om van het weinige dat zij bezaten te geven.........

De wijn en de appels die we krijgen in het restaurant  geeft de uitbaatster meer voldoening dan de grote dankbaarheid van mij, dat meen ik van haar gezicht af te lezen. Vol liefde deelt zij met ons omdat wij met de kerst onderweg zijn.
Wat is geven toch mooi......

Geven..... waar komt dat toch vandaan dat in overvloed geven in de maand december? En waarom niet wat meer gespreid zodat januari en de rest van het jaar ook speciaal wordt met giften? Is eigenlijk iedereen dat niet waard.....

Wanneer we even later in de baptistenkerk stille nacht, heilige nacht op z'n Portugees zingen zijn we dicht bij kersmis dat is een feit.
De albergues zijn schoon en zonder kachels fris. We slapen er overigens als roosjes en Wilma als een prinses.
De 1e nacht in albergue seminário de vilar en de 2e nacht in albergue perigrinos Porto.

Zaterdag 24 december. De pas gaat erin en de eerste km's worden gezet van Porto naar Angeiras. Zo'n 27 km en hoofdzakelijk langs de zee met heerlijk zonnig weer.
De zonnebrand moet alras uit de tas en de broek kort ik in. De jas krijgt een plek in de tas en het leven is goed....

Als we aansluiting vinden op de route bij de kathedraal ontroert de trompettist me door het Ave Maria te spelen. De akoestiek maakt het tot goud, zo mooi.
De route is goed en geel gepijld en wanneer een automobiliste afremt, haar raampje opent en roept "bon camino" en haar hand door het raam opsteekt en zwaait alsof het een lieve lust is kan ik niet anders concluderen als dat zij voelt hoe het is onderweg te zijn. Nog eens zwaaien en nog eens. Wat mooi. Er volgen nog vele begroetingen en ook veel "good way". Ja, hoe ze het zien hé dat we van een andere planeet komen......
Mooie gesprekken volgen, verbindingen worden gemaakt. Enne....... allemaal onderweg, onderweg naar morgen.

Kerstavond volgt en dat merk je. De belangrijkste avond van kerst wordt hier met de familie gevierd. Wij zijn dan inmiddels op de camping beland die ons omarmt met de ster van Bethelem. Ja, Jozef en Maria zijn er niks bij..,,
Het restaurant sluit zelfs wat later om ons nog van een heerlijk visje te voorzien.

Nu de beentjes omhoog met 'n fleske witte wijn..... o ja, en hier brand de kachel. Lekkerrrrrrrrrr

Feliz Natal