Dag grote broer, lofjoe XXX
Door: Henk Murraij
Blijf op de hoogte en volg Henk
20 Juli 2016 | Spanje, Fisterra
Begin dit jaar weet ik nog niet dat ik een bijzondere missie krijg op m'n camino, een missie die ik o zo graag wil. Enne..... dat de kosmos me alles geeft wat ik nodig heb is me dan nog niet helemaal duidelijk......
De dochter van mijn broer belt me met de vraag of ik haar vader - mijn broer - mee wil nemen op mijn levensreis, ik raak ontroerd. Ontroerd, want dit is eigenlijk wat ik al heel lang, graag wil.
Ja, zei ik zijn dochter, ik durfde het niet te vragen omdat ik vind dat jullie in alle vrijheid zelf moeten kiezen.
Stiekum had ik deze wens wel in de kosmos gebracht.
Wat ben ik dankbaar dat het nu toch op mijn pad komt.
Dank je wel kids en dank je wel kosmos.
Het is april 2013 wanneer zijn zoon mij belt en vertelt dat zijn vader is overleden.
De wereld gaat 360 graden over de kop.
Hij was al langer klaar zij hij ons herhaalde malen. En ja, later las ik hoever hij gegroeid was in dit leven en werkelijk klaar was.
Een mooi afscheid volgt.
....... Met mijn vrienden heb ik al enige tijd daarvoor een filmavond gepland om de film "The Way" te kijken. Ik weet dat het over de camino gaat en dat heeft onze interesse en bij mij in het bijzonder. Ik weet niet dat het over een zoon gaat die verongelukt tijdens de camino en dat uiteindelijk zijn vader afreist, de jongen ter plaatse laat cremeren, hij de camino vervolgt en zijn zoon stukje bij beetje uitstrooit over de camino....
De avond van mijn broer zijn crematie staat de filmavond gepland. "Laat maar staan" zeg ik tegen m'n vrienden. We zullen nog wel na afloop uit eten gaan maar het kan nooit laat worden met de kleintjes erbij. Het is ook wel een fijne afleiding en goed om tegen jullie aan te leunen.
Later op de avond haak ik aan en val in tijdens een tirolerfilm, die zij blauw van het lachen, zitten te kijken. Nee, ik kan hierin even niet mee. Het is wat het is denk ik nog. En ja, het leven gaat door.
En nee, misschien had ik toch niet moeten komen.......
Afijn, de film "The Way" start en ik krijg het verhaal in beeld. Het enige waar ik nog aan kan denken tijdens het kijken is de boodschap van de film. Dit zie ik niet voor niets......
En inderdaad...... net als in de film "the way" zal jij ook op verschillende plaatsen nieuw leven brengen. Een gedeelte reist met mij mee .......
Wat mooi, grote broer, dat jij mij 3.200 km draagt. Altijd heb ik blaren tijdens wandeltochten. Ik ben een wonder in het afplakken van m'n blaren geworden door al die jaren.
Op mijn camino loop ik er geen....... althans tot vandaag dan want eindelijk dan toch de eerste. Gelukkig denk ik vervolgens, zo zet ik elke stap met meer gevoel.....
Tja, dan moet je wel gedragen worden. Enne.... ik heb heel wat engeltjes op m'n pad en dat maakt het dragen voor jou weer lichter.
Ja, jij hebt mij vaak vooruit geduwd en me op sleeptouw genomen, nu neem ik je in m'n backpack mee naar het eind van de wereld, naar Finisterre.
Tijdens m'n tocht pop je ontelbare keren op en rouw ik om je omdat ik dat onvoldoende heb gedaan.
We missen elkaar.
Ook pakken we onze highlights nog eens bij de kop en liggen we dubbel van het lachen.
Wat heb ik met je gefeest en wat keek ik vaak tegen je op. Jij die in mijn ogen alles durfde en alles deed. Wat kon ik met je lachen en wat waren we van tijd tot tijd heerlijk ondeugend.
..... maar ook huilde we samen.
Jij helpt mee m'n rugzak op te ruimen want jij weet als geen ander hoe moeilijk het lopen is met bagage.
Gaande weg ruimen we op en pakken we de dingen aan.
Jij leert mij opnieuw schijt hebben aan van alles en nog wat en ik leg jouw grootste strubbelingen en wensen neer bij het Cruz de Ferro.
Dan ineens pop je op en herinner je mij dat je nog uit m'n backpack moet. We spreken af dat ik je meeneem naar het eind omdat ik je zo ver mogelijk wil brengen.
Bescheiden als je bent, sputter je wat tegen. Ik weet je te overtuigen. Yes, je vindt het goed.
We trekken verder. Ik leun op jou, jij leunt op mij, lacht van tijd tot tijd naar me en verzekert me dat alles op z'n tijd komt.
Een speciale dag vandaag. De 17 km die resten loop ik nog bewuster als voorheen. Wat een mooie dag en wat een prachtige route zo langs de zee. Ik laat alles nog éénmaal goed binnenkomen.
De aankomst in Finisterre - op de punt van de rots - voelt veel meer dan aankomen. Wat is dit een bijzonder moment, wat een finisch. Nee, zo mooi had ik het niet durven dromen. Heel mijn lijf staat in de fik en borrelt van alle kanten. Intens geluk voel ik door m'n lijf stromen.
Nog even genieten we samen, met een uitzicht over de zee. We nemen de tijd en kijken op "onze" camino terug. Nog even pakken we elkaars hand en zingen samen nog één keer "Ik geef een feest" van Connie van den Bos.
......."Elke bij die niet steekt is een vriendje van mij
En een bloem die ontluikt uit z'n knop
Is een lied dat vertelt van geluk en plezier
Iedereen die niet vecht als een hond om een been
Zie ik graag op het feest in m'n tuin
Waar een mus met een nachtegaal klinkt en wat zingt.
refr.:
Ik geef een feest, een lach aan een ieder die treurig is
Zonder meer sikkeneurig is, of een beetje humeurig is
Ik heb een tuin, een tuin die zo groot als de wereld is
Waarin ruimte voor vriendschap is en geen plaats voor het pessimisme is
Elke dag is een dag voor een lied en een lach
Iedereen die gelooft in de kracht
Van de zon komt vanzelf op het feest in m'n tuin
Gek idee want ik doe aan plezier, serieus
En ik neem het verdriet bij de neus
Kom eens aan op het feest van een lach zonder traan.................."
.......... Nog wat na-neuriënd wijs je naar m'n backpack. Het is tijd, tijd om te gaan.
Nog een keer kijken we elkaar aan met een verlichte blik, zo mooi, die ik gewoonweg niet kan beschrijven. Ja, wat ben jij ontspannen, wat fijn je zo weer te zien. Ja, jij ook broertje zeg jij dan.
Nu, met alle energie, die ik in de laatste maanden verlicht ben, laat ik je gaan.
De wind staat precies goed en je aait nog efkus over m'n wangen. "Ik zie je weer broertje, we houden elkaar in de gaten" zeg jij. ..... Ja, we houden elkaar in de gaten.........
Keind, roep ik je nog na, "we gaan voor de knapste"
En zachtjes hoor ik je nog zeggen: "wa dogte gij dan", zowel van binnen als van buiten keind.
........Enne, lot ze de schijt krijgen.
Onderweg naar morgen, naar nieuw geluk............
Lofjoe
XXX
De dochter van mijn broer belt me met de vraag of ik haar vader - mijn broer - mee wil nemen op mijn levensreis, ik raak ontroerd. Ontroerd, want dit is eigenlijk wat ik al heel lang, graag wil.
Ja, zei ik zijn dochter, ik durfde het niet te vragen omdat ik vind dat jullie in alle vrijheid zelf moeten kiezen.
Stiekum had ik deze wens wel in de kosmos gebracht.
Wat ben ik dankbaar dat het nu toch op mijn pad komt.
Dank je wel kids en dank je wel kosmos.
Het is april 2013 wanneer zijn zoon mij belt en vertelt dat zijn vader is overleden.
De wereld gaat 360 graden over de kop.
Hij was al langer klaar zij hij ons herhaalde malen. En ja, later las ik hoever hij gegroeid was in dit leven en werkelijk klaar was.
Een mooi afscheid volgt.
....... Met mijn vrienden heb ik al enige tijd daarvoor een filmavond gepland om de film "The Way" te kijken. Ik weet dat het over de camino gaat en dat heeft onze interesse en bij mij in het bijzonder. Ik weet niet dat het over een zoon gaat die verongelukt tijdens de camino en dat uiteindelijk zijn vader afreist, de jongen ter plaatse laat cremeren, hij de camino vervolgt en zijn zoon stukje bij beetje uitstrooit over de camino....
De avond van mijn broer zijn crematie staat de filmavond gepland. "Laat maar staan" zeg ik tegen m'n vrienden. We zullen nog wel na afloop uit eten gaan maar het kan nooit laat worden met de kleintjes erbij. Het is ook wel een fijne afleiding en goed om tegen jullie aan te leunen.
Later op de avond haak ik aan en val in tijdens een tirolerfilm, die zij blauw van het lachen, zitten te kijken. Nee, ik kan hierin even niet mee. Het is wat het is denk ik nog. En ja, het leven gaat door.
En nee, misschien had ik toch niet moeten komen.......
Afijn, de film "The Way" start en ik krijg het verhaal in beeld. Het enige waar ik nog aan kan denken tijdens het kijken is de boodschap van de film. Dit zie ik niet voor niets......
En inderdaad...... net als in de film "the way" zal jij ook op verschillende plaatsen nieuw leven brengen. Een gedeelte reist met mij mee .......
Wat mooi, grote broer, dat jij mij 3.200 km draagt. Altijd heb ik blaren tijdens wandeltochten. Ik ben een wonder in het afplakken van m'n blaren geworden door al die jaren.
Op mijn camino loop ik er geen....... althans tot vandaag dan want eindelijk dan toch de eerste. Gelukkig denk ik vervolgens, zo zet ik elke stap met meer gevoel.....
Tja, dan moet je wel gedragen worden. Enne.... ik heb heel wat engeltjes op m'n pad en dat maakt het dragen voor jou weer lichter.
Ja, jij hebt mij vaak vooruit geduwd en me op sleeptouw genomen, nu neem ik je in m'n backpack mee naar het eind van de wereld, naar Finisterre.
Tijdens m'n tocht pop je ontelbare keren op en rouw ik om je omdat ik dat onvoldoende heb gedaan.
We missen elkaar.
Ook pakken we onze highlights nog eens bij de kop en liggen we dubbel van het lachen.
Wat heb ik met je gefeest en wat keek ik vaak tegen je op. Jij die in mijn ogen alles durfde en alles deed. Wat kon ik met je lachen en wat waren we van tijd tot tijd heerlijk ondeugend.
..... maar ook huilde we samen.
Jij helpt mee m'n rugzak op te ruimen want jij weet als geen ander hoe moeilijk het lopen is met bagage.
Gaande weg ruimen we op en pakken we de dingen aan.
Jij leert mij opnieuw schijt hebben aan van alles en nog wat en ik leg jouw grootste strubbelingen en wensen neer bij het Cruz de Ferro.
Dan ineens pop je op en herinner je mij dat je nog uit m'n backpack moet. We spreken af dat ik je meeneem naar het eind omdat ik je zo ver mogelijk wil brengen.
Bescheiden als je bent, sputter je wat tegen. Ik weet je te overtuigen. Yes, je vindt het goed.
We trekken verder. Ik leun op jou, jij leunt op mij, lacht van tijd tot tijd naar me en verzekert me dat alles op z'n tijd komt.
Een speciale dag vandaag. De 17 km die resten loop ik nog bewuster als voorheen. Wat een mooie dag en wat een prachtige route zo langs de zee. Ik laat alles nog éénmaal goed binnenkomen.
De aankomst in Finisterre - op de punt van de rots - voelt veel meer dan aankomen. Wat is dit een bijzonder moment, wat een finisch. Nee, zo mooi had ik het niet durven dromen. Heel mijn lijf staat in de fik en borrelt van alle kanten. Intens geluk voel ik door m'n lijf stromen.
Nog even genieten we samen, met een uitzicht over de zee. We nemen de tijd en kijken op "onze" camino terug. Nog even pakken we elkaars hand en zingen samen nog één keer "Ik geef een feest" van Connie van den Bos.
......."Elke bij die niet steekt is een vriendje van mij
En een bloem die ontluikt uit z'n knop
Is een lied dat vertelt van geluk en plezier
Iedereen die niet vecht als een hond om een been
Zie ik graag op het feest in m'n tuin
Waar een mus met een nachtegaal klinkt en wat zingt.
refr.:
Ik geef een feest, een lach aan een ieder die treurig is
Zonder meer sikkeneurig is, of een beetje humeurig is
Ik heb een tuin, een tuin die zo groot als de wereld is
Waarin ruimte voor vriendschap is en geen plaats voor het pessimisme is
Elke dag is een dag voor een lied en een lach
Iedereen die gelooft in de kracht
Van de zon komt vanzelf op het feest in m'n tuin
Gek idee want ik doe aan plezier, serieus
En ik neem het verdriet bij de neus
Kom eens aan op het feest van een lach zonder traan.................."
.......... Nog wat na-neuriënd wijs je naar m'n backpack. Het is tijd, tijd om te gaan.
Nog een keer kijken we elkaar aan met een verlichte blik, zo mooi, die ik gewoonweg niet kan beschrijven. Ja, wat ben jij ontspannen, wat fijn je zo weer te zien. Ja, jij ook broertje zeg jij dan.
Nu, met alle energie, die ik in de laatste maanden verlicht ben, laat ik je gaan.
De wind staat precies goed en je aait nog efkus over m'n wangen. "Ik zie je weer broertje, we houden elkaar in de gaten" zeg jij. ..... Ja, we houden elkaar in de gaten.........
Keind, roep ik je nog na, "we gaan voor de knapste"
En zachtjes hoor ik je nog zeggen: "wa dogte gij dan", zowel van binnen als van buiten keind.
........Enne, lot ze de schijt krijgen.
Onderweg naar morgen, naar nieuw geluk............
Lofjoe
XXX
-
20 Juli 2016 - 15:40
Anette:
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
20 Juli 2016 - 15:52
Caroline:
Lofjoe xxxxx -
20 Juli 2016 - 16:01
Gracia:
WoW.
Mooi. Ontroerend en inspirerend.
Wat ben jij gegroeid deze reis.
Neem alles mee op je levenspad.
Jij komt er wel. Topper!!!
-
20 Juli 2016 - 16:04
Janny:
ademloos!!XXX -
20 Juli 2016 - 16:20
Mieke:
Diep ontroerd...... -
20 Juli 2016 - 16:44
Sandra:
Wat een prachtig eind. Lofjoetoe xxx -
20 Juli 2016 - 17:01
Wendy:
Dikke kus. Xxxx ❤ -
20 Juli 2016 - 17:18
Janny :
Lieve Henk,
Jouw prachtige reis ging over bergen en dalen, over lief en leed, tot de bodem van je ziel. En ik mocht meekijken, mee genieten en soms mee huilen.
Dank hiervoor en lofjoe to!
-
20 Juli 2016 - 17:26
Sylvia Jansen:
Wat mooi hoe jij jouw proces hebt beleefd en beschreven.
Prachtig dat jij dit met ons wilde delen!
Jij hebt niet alleen jouw broer, maar ook jezelf naar een nieuw level gebracht.
Liefs Peter en Sylvia -
20 Juli 2016 - 17:35
Albertha:
Zo mooi beschreven! Kippenvel (of toch kippevel)! Allebei dan maar. Xx -
20 Juli 2016 - 17:57
Ria Van De Ven-Landzaat:
Het was geweldig je te mogen volgen, prachtig en gefeliciteerd met het bereiken van het einde van de wereld.
Dat zal wennen worden straks aan het gewone dagelijkse leven....sterkte daarmee, maar natuurlijk ook heerlijk nagenieten van al die indrukken op je lange tocht.
Lieve groet, Ria -
20 Juli 2016 - 19:31
Antoinette De Heus Laheij:
Lieve Henk,
Wat een beleving.Prachtig, prachtig.
Wat is er geruimd,maar veel meer moois voor in de plaats gekomen.
En zo naderen we het eind van de wereld.
Ja Henk en broer lief missen,ik ken het het is er altijd, maar de levenslessen van jou zijn daar geweldig voorbeeld van hoe daarmee om te gaan, of zoals dat heet een plekje te geven.
Lieve Hank lofjoexxx
Vandaag naar de 4 daagse zusje wezen aanmoedigen,die was er gisteren helemaal doorheen. De een voor de ander viel flauw. Ziekenauto zakkenroller was niet blij. Vandaag een tropische dag van 32 graden maar de finisch glansrijk gehaald ondanks de hitte.Daar heb jij inmiddels geen moeite meer mee. Morgen de 7 heuvelen maar de temperatuur word minder.
Ik heb nog wat kersen te plukken heerlijk.
Jij gaat denk ik afreizen richting Hedel. Dat zal een hèle overgang zijn. En benieuwd wat de volgende uitdaging gaat worden. Buiten secretaris zijn,en heel veel goeie adviezen geven.
Henk dit is het mooiste boek wat ik in mijn leven heb gelezen en stukje mee geschreven heb.
Rest mij jou heel veel goeds te wenzen wel thuis. En Henk STMR mag zuinig zijn op zulke mooie mensen.Hoor graag van je van.
Leafs zusje van....
Antoinette tot kijk..xxxx
-
20 Juli 2016 - 21:51
Marian Van Der Krabben:
Wat heb je dat weer mooi verwoord! Maar die laatste zin zegt alles waarvoor je dit hebt gedaan! Dikke kus voor jouw Henk! -
20 Juli 2016 - 22:07
Inge:
Dag lieve Ad. Hallo nieuwe Henk XXX -
20 Juli 2016 - 22:44
Goyita:
Prachtig amigo! Xxx Mark & Goyita -
20 Juli 2016 - 23:00
Helma En Walter:
Lieve Henk
Bedankt voor al het moois wat je ons gegeven hebt. We gaan je prachtige verhalen zeker missen. Keken er elke dag weer naar uit. Een hele goede en mooie terugreis met Peter en Phia. En missie volbracht!
We hopen dat er snel weer een mooi boek komt. Want daar ben je voor in de wieg gelegd!
Tot snel.xxxxxxxxxxxxxxx -
20 Juli 2016 - 23:01
Fred:
Mooi -
20 Juli 2016 - 23:19
Rinse Janse:
Hoi Henk,
... en dan, na al die dagen, al die kms, na al die wegen en paadjes, na al die steden, dorpen en gehuchten, die vaak niet eens een naam hebben (en die evenmin een naam verdienen), na al die ontmoetingen, soms met vreugde en diepgang, bij afscheid soms met weemoed en pijn in het hart, soms alleen, soms eenzaam, kom je aan Santiago. Maar dat is niet het eindpunt. Het is nog niet klaar, je kunt nog verder naar Fisterra.
En dan sta je op de rots en ziet de km-paal met 0,00 km en dan realiseer je je ....
Toen ik voor de eerste keer in Fisterra kwam en de km-paal zag, realiseerde ik me dat ik toen terug moest. Onderweg was ik nooit teruggelopen, zelfs als ik verkeerd zat niet. Ik was altijd doorgelopen en via een omweg weer op de goede weg terechtgekomen.
Ik bedacht toen (en ik ben niet zo van de kosmos) dat Fisterra geen eindpunt is, maar een begin van een nieuwe weg/ reis door het leven, met alles (ups en downs) dat daarbij hoort.
Voor jouw nieuwe reis wens ik je een welgemeend "buen camino".
Rinse -
21 Juli 2016 - 00:31
Hans Van Veenendaal:
Wauw!
Dank voor al je mooie overdenkingen. -
21 Juli 2016 - 11:47
Marian:
Prachtig weer,wat zal ik het missen al die mooie verhalen,leerzaam en soms zo herkenbaar,bedankt Henk voor het delen van jouw reis,dikke kus en wel thuis en hopelijk tot snel xxxxxx
-
21 Juli 2016 - 11:51
Gemma:
Lieve Henk,
Als ik dit indrukwekkend,boeiend ontroerend verslag van je lees ben ik diep geraakt. Het is de manier waarop je je emotie beschrijft en die wij intiem met je mogen delen. Dank je wel. Henk mijn woorden schieten tekort een hele dikke knuffel,ook van frans. Tot gauw!
-
21 Juli 2016 - 14:53
Caminofrans:
Ola Pelegrino Henk,
Ik wil U graag bedanken voor alle mooie verhalen die U op Uw camino heeft geschreven.
Ik heb hieruit veel lering kunnen trekken, ik overweeg om in 2018 ook een vanuit huis een Camino naar Santioga e doen vanuit Sitterd. Ik hoop dat U met Uw ervaring veel plezier hebt. Ik ben ook al een ervaren pelgrim.
Buon Camino
Gegroet,
Caminofrans -
21 Juli 2016 - 20:45
Henri En Marjolein:
Hey vriendje,
Pfffff, dat komt ff binnen zeg.
Mooi en emotioneel. Wat een prachtig einde voor je boek heb je zo geschreven!
Een prachtig einde van een hele mooie reis.
We zijn blij die met je mee te hebben mogen maken.
Goede terugreis en tot snel Henk 2.0!
Liefs en lofjoe too, Henri en Marjolein -
21 Juli 2016 - 20:50
Antoinette De Heus Laheij:
Lieve Henk,
Ga je je schoenen in de zee gooien?
Vandaag Martin hier en heeft ook Santiago gedaant en zegt, Fisterr is het helemaal . Dat gevoel is niet te beschrijven wat ik graag geloof. En dat het zo'n caravaan van mensen is 1500 pelgrims per dag. Nou ja.
Henk jouw missie is geslaagd en er gaat een leven voor en na de Camio daar ben ik van overtuigd.
Leafs zusje van.....
Antoinette wel thuisxxx
-
21 Juli 2016 - 22:17
Maja:
Lieve Henk, ik ben er helemaal stil van. Lofjoe xxx -
22 Juli 2016 - 00:06
Annelies:
Goedenacht Henk
Prachtig zoals wij (Henri en ik) je hebben leren kennen.
We mochten mee op je levensreis naar Henk zelf.
Ook wij zijn er stil van............
-
22 Juli 2016 - 00:42
Marja:
Henk,
Ik ben stil van je laatste stuk.
Ik ga jou verhalen missen, heb er echt van genoten en geleerd.
Van mij mag je bij thuiskomst een nieuwe blog openen en daarin verder gaan met alle verhalen over de dingen die op jou pad komen.
Ik wens jou alle geluk toe.
Marja -
23 Juli 2016 - 12:14
Thea:
Ontroerd !
Lieve Henk
je hoefde niet anders te worden ...
je moest je alleen maar weer herinneren wie je werkelijk bent ...
een kanjer !
Lofjoe toe X -
23 Juli 2016 - 14:28
Marije :
Lief Pelegrino maatje Henk.....Hank....,
Wat zal ik nu nog zeggen, woorden over jou Camino schieten echt te kort....
Wat was het bijzonder, emotioneel soms, vertrouwd en warm om bij je onderweg te zijn...
Voor nu, een behouden reis en weer welkom thuis te Hedel.....
Voor daarna, heel veel sterkte, succes en wijsheid binnen je werkzaamheden voor de OR van de STMR als ambtelijk secretaris, het gaat je goed.......
Lieve groet, Marije -
23 Juli 2016 - 18:14
Liesbeth:
heb de laatste gelezen, gezien, gevoeld, ben verlamd, stoned, stil, geen woorden voor. Moet me alles nog door laten dringen. Voel me gelukkig dat ik je camino heb mogen delen. Ben benieuwd hoe je je voelt nu in de "oude"wereld. Ben zo blij voor je Henk dat je deze reis hebt mogen maken!! Hoop dat we een keer samen hierop 'n borreltje kunnen drinken.
Welkom thuis, heel veel liefs, Liesbeth xxx
-
24 Juli 2016 - 00:19
Engelbert En Annemieke Van Veldhoven:
Lieve Henk
Vandaag lezen we je blog en zijn emotioneel door wat je schrijft , precies vandaag is het 26 jaar geleden dat we Sander verliezen onderweg naar jouw broer Ad .
Altijd zullen ze in onze harten aanwezig zijn , gewoon omdat ze heel bijzonder voor ons zijn .
Onze zoon voor altijd die prachtige vlinder en die hele lieve vriend Ad die we nog steeds zo missen .
Graag willen we onze enorme waardering uitspreken voor jouw grote heilzame tocht die je hebt afgelegd en het fantastische verslag van jouw levensreis .
We wensen jou heel veel levensgeluk , met veel liefs en dikke kussen van ons .
-
25 Juli 2016 - 00:14
José:
Hoi Henk,
Wat heb ik genoten van al je mooie en ontroerende verhalen.
Dank je wel dat we je reis op deze manier mee hebben mogen maken.
Het ga je goed.
Groetjes José
-
25 Juli 2016 - 18:53
Margon:
Lieve Henk, bedankt voor jou reis waarvan ik genoten heb, van de reis en van jou!!!!! Je bent een kei! Groetjes, Margon. -
25 Juli 2016 - 23:13
Wilma Van Iersel:
Henk, ik heb genoten van je verhalen! Regelmatig diep geroerd.
ik hoop dat je over een poosje nog eens een blog maakt wanneer je weer terug bent in het ritme van alle dag! Je bent een topper! Groet Wilma van Iersel. -
10 Augustus 2016 - 09:18
Fabrice:
Cher Henk, félicitation pour ce beau voyage , quelle belle aventure et de belles rencontres...à bientôt Fabrice, Laila et Emma!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
