Illusies van het denken
Door: Henk Murraij
Blijf op de hoogte en volg Henk
18 Juni 2016 | Spanje, Espinosa del Camino
Bevrijding komt niet door iets te veranderen, maar door de illusies van het denken te doorzien.
Och ik weet het allemaal, maar het lukt me gewoon even niet. Waar het door komt? Ik weet het niet. Al wat langer worstel ik met de georganiseerdheid van de camino. Vanaf Saint Jean Pied de Port kan ik m'n ei niet "leggen". Ik ben echt uitgefeest. Ik herken het wel. Vorig jaar was ik ook helemaal uitgefeest. Alles gezien, overal gedanst.......
Het afscheid van m'n vrienden heeft ook meer gedaan dan ik dacht. Enne...... de liefde tussen hen, is zo mooi, zo puur, zo gemeend. O, wat gun ik jullie dat. En wat is dat een spiegel, wat wil ik dit ook graag. Ja, dan zijn we eruit....... de tranen lopen over m'n wangen.........
Het is wat het is en de kosmos heeft duidelijk andere plannen......
In het hier en nu moet ik blijven maar wat is dat toch moeilijk. Hier en nu, hier en nu, "aqui y ahora", Spaans voor hier en nu.
Ik sluit me van iedereen af en dauw als een dwaas door en maak extra km.
Opnieuw een probleem, ik ga zo veel te snel en ben te vroeg thuis...... Nee, dat kan ook weer niet.
Hoe is het mogelijk met zoveel felicitaties, zoveel vrienden en lieve mensen om mij heen. Ja, zo'n gezegend mens en dan zo alleen..........
Opnieuw kom ik Jean Pierre tegen, wat frappant. Ik kan niet meer feesten.......
De hele nacht word ik van tijd tot tijd wakker en moet ik huilen. Ik moet gewoon alleen verder..... Ik kan mijn emoties niet kwijt wanneer ik samen oploop. Wat zit ik toch ingewikkeld in elkaar.
De volgende dag bij het ontbijt hak ik de knoop door. Ik moet echt alleen verder. De tranen lopen over m'n wangen voodat ik maar iets kan zeggen. Ik kijk hem aan en hij weet dat de tijd daar is om ieders ons weg te gaan. Wat wil de kosmos toch? En wat zie ik niet.......
Susan uit Amerika, die bij ons aan tafel zit vraagt of ze voor mij mag bidden. En dat zomaar in een Spaans restaurant.
Na dit mooie moment geef ik iedereen een "hug" en vetrek en kijk niet meer om.
Het wordt nog hard werken de laatste weken. Ja het ging ineens ook te gemakkelijk.
Onderweg laat ik mij helemaal leeglopen. Ik krijg medelijden met mezelf en dan is het drama compleet.
Henk, bevrijding komt niet door iets te veranderen maar door de illusies van het denken te doorzien.........
Je weet het toch, doe er dan ook iets mee.
Voor de inwendige mens een take a break gedaan.
Vol verbazing loop ik de stad uit en wie heb ik in het oog? Sjuust, JP. We lopen samen verder op. Donkere wolken aan de lucht maakt dat ik stop in Granõn. Ik ontmoet er Alex, een Duitse jongen van 22 jaar met pretogen, vol met levensvreugde en dromen. Ik heb hem eerder gezien. Wat fijn hem tegen te komen. Opnieuw verbazing dat de kosmos mij bij hem aflevert. Dat vindt Alex ook. Ook hij zat er even helemaal doorheen.
Na een paar literflessen donkerbier kunnen we niet meer fatsoenlijk naar de kerkdienst die bij onze slaapplek in de kerk van Granõn inbegrepen zit. We hebben nu onze eigen dienst. Hier kunnen we het beste worden geholpen, daar kan geen preek tegenop. M'n hart opent gelukkig weer. Dank je wel kosmos.
Opnieuw moet ik huilen maar nu uit dankaarheid dat Alex op m'n pad is gestuurd.....
We eten gezamenlijk en na het eten wensen we persoonlijke dingen aan elkaar. We houden elkaar vast om vervolgens los te laten in het leven... wat mooi.
Er komt weer meer kleur......
De volgende dag is met de kippen van stok en samen lopen we op. Wat een heerlijke, ongecompliceerde jongen.
Na de lunch besluit ik ook hem los te laten.
Even voor mijn slaapplek in Villafranca Montes de Oca staat Alex met z'n maatje te schuilen voor de regen. Ik ben er lekker doorheen gebaaid om munne ziel is een flinke wasbeurt te geven. Heerlijk.
Alex en ik hebben elkaar nog efkus nodig schijnbaar....
Ik kan je even niet volgen kosmos. Wat moet ik leren?
Tja, ook dat ben ik. Wees niet ongerust, gun me mijn proces, het komt weer goed.....
Nu al vroeg op pad, opnieuw los van alles en iedereen, naar nieuw avontuur.
Onderweg naar......
Buenos dias
XXX
Och ik weet het allemaal, maar het lukt me gewoon even niet. Waar het door komt? Ik weet het niet. Al wat langer worstel ik met de georganiseerdheid van de camino. Vanaf Saint Jean Pied de Port kan ik m'n ei niet "leggen". Ik ben echt uitgefeest. Ik herken het wel. Vorig jaar was ik ook helemaal uitgefeest. Alles gezien, overal gedanst.......
Het afscheid van m'n vrienden heeft ook meer gedaan dan ik dacht. Enne...... de liefde tussen hen, is zo mooi, zo puur, zo gemeend. O, wat gun ik jullie dat. En wat is dat een spiegel, wat wil ik dit ook graag. Ja, dan zijn we eruit....... de tranen lopen over m'n wangen.........
Het is wat het is en de kosmos heeft duidelijk andere plannen......
In het hier en nu moet ik blijven maar wat is dat toch moeilijk. Hier en nu, hier en nu, "aqui y ahora", Spaans voor hier en nu.
Ik sluit me van iedereen af en dauw als een dwaas door en maak extra km.
Opnieuw een probleem, ik ga zo veel te snel en ben te vroeg thuis...... Nee, dat kan ook weer niet.
Hoe is het mogelijk met zoveel felicitaties, zoveel vrienden en lieve mensen om mij heen. Ja, zo'n gezegend mens en dan zo alleen..........
Opnieuw kom ik Jean Pierre tegen, wat frappant. Ik kan niet meer feesten.......
De hele nacht word ik van tijd tot tijd wakker en moet ik huilen. Ik moet gewoon alleen verder..... Ik kan mijn emoties niet kwijt wanneer ik samen oploop. Wat zit ik toch ingewikkeld in elkaar.
De volgende dag bij het ontbijt hak ik de knoop door. Ik moet echt alleen verder. De tranen lopen over m'n wangen voodat ik maar iets kan zeggen. Ik kijk hem aan en hij weet dat de tijd daar is om ieders ons weg te gaan. Wat wil de kosmos toch? En wat zie ik niet.......
Susan uit Amerika, die bij ons aan tafel zit vraagt of ze voor mij mag bidden. En dat zomaar in een Spaans restaurant.
Na dit mooie moment geef ik iedereen een "hug" en vetrek en kijk niet meer om.
Het wordt nog hard werken de laatste weken. Ja het ging ineens ook te gemakkelijk.
Onderweg laat ik mij helemaal leeglopen. Ik krijg medelijden met mezelf en dan is het drama compleet.
Henk, bevrijding komt niet door iets te veranderen maar door de illusies van het denken te doorzien.........
Je weet het toch, doe er dan ook iets mee.
Voor de inwendige mens een take a break gedaan.
Vol verbazing loop ik de stad uit en wie heb ik in het oog? Sjuust, JP. We lopen samen verder op. Donkere wolken aan de lucht maakt dat ik stop in Granõn. Ik ontmoet er Alex, een Duitse jongen van 22 jaar met pretogen, vol met levensvreugde en dromen. Ik heb hem eerder gezien. Wat fijn hem tegen te komen. Opnieuw verbazing dat de kosmos mij bij hem aflevert. Dat vindt Alex ook. Ook hij zat er even helemaal doorheen.
Na een paar literflessen donkerbier kunnen we niet meer fatsoenlijk naar de kerkdienst die bij onze slaapplek in de kerk van Granõn inbegrepen zit. We hebben nu onze eigen dienst. Hier kunnen we het beste worden geholpen, daar kan geen preek tegenop. M'n hart opent gelukkig weer. Dank je wel kosmos.
Opnieuw moet ik huilen maar nu uit dankaarheid dat Alex op m'n pad is gestuurd.....
We eten gezamenlijk en na het eten wensen we persoonlijke dingen aan elkaar. We houden elkaar vast om vervolgens los te laten in het leven... wat mooi.
Er komt weer meer kleur......
De volgende dag is met de kippen van stok en samen lopen we op. Wat een heerlijke, ongecompliceerde jongen.
Na de lunch besluit ik ook hem los te laten.
Even voor mijn slaapplek in Villafranca Montes de Oca staat Alex met z'n maatje te schuilen voor de regen. Ik ben er lekker doorheen gebaaid om munne ziel is een flinke wasbeurt te geven. Heerlijk.
Alex en ik hebben elkaar nog efkus nodig schijnbaar....
Ik kan je even niet volgen kosmos. Wat moet ik leren?
Tja, ook dat ben ik. Wees niet ongerust, gun me mijn proces, het komt weer goed.....
Nu al vroeg op pad, opnieuw los van alles en iedereen, naar nieuw avontuur.
Onderweg naar......
Buenos dias
XXX
-
18 Juni 2016 - 07:28
Caroline:
Het is een tocht met vallen en opstaan, jezelf leren kennen is het moeilijkste wat er is. Je wilt graag weten waarom er dingen gebeuren. Henk je doet het zo goed, ben er nog steeds jaloers op. Geniet van alles, ook van je emoties genieten, want die horen gewoon bij jou. Daarom ben je wie je bent. Gewoon Henk, een mooi, emotioneel en warm mens.
Liefs en een dikke kus. -
18 Juni 2016 - 08:30
Antoinette De Heus Laheij:
Lieve Henk
Samen lachen samen huilen,leven door heel dicht bij elkaar te zijn.
Ik schrik en tevens moest zo'n reactie een keer komen.Die kracht en positiviteit was ongekend. Zeker na weerzien van vrienden en loslaten krijg je hierdoor 280 graden stroom op je do.....Hoop dat je je evenwicht weer hebt gevonden. Snap het, het hoort er allemaal bij maar jongen... jongen ...wat zet jij voor jezelf neer.....Hierdoor moest ik meteen denken aan die 2 zusters van mijn moeder die naar de missie gingen en daar mocht geen emotie getoond worden, alleen Onze Lieve Heer aanroepen. En dan was de therapie denk ik zo'n mooi broederke van andere orde!!! Pleisters waren er toen nog nie....Die andere plannen van kosmos?? Lieve schat neem de rust,en deel. Allemaal lotgenoten die om een of andere reden dit ook voor zich zelf hebben beloofd. Het hoogtepunt .....is in zicht. Neem je spiegeltje en wees ongelooflijk trots op jezelf en dankbaar dat je het zo mag mogen ervaren. Zegt alles over jou. Lieve Hank ik heb gesproken zuster Antonia.
Hier al dagen regen moeten we niet hebben met de kersen.Maar schijnt dat de zon eraan komt.
Ik steek vandaag een kaars aan bij Onze Chris voor sterkte voor jou.Heb het al niet droog kunnen houwen met het lezen van jouw verhaal
Leafs zusje van.....
Antoinette goeie reis xxx
-
18 Juni 2016 - 09:31
Ren:
Beste Henk,
Since we accidentally met (or maybe it was not all that much accidentally after all and that it had to happen!!) all these week ago in Chablis I have replied to some of your wonderful poëtic writings (dictees, as we called them at "the lagere school in Holland when I lived there for some years), and still follow your daily "odyssey" report, but I had to cut "the rope" so to speak as it became too complex to reply to your wonderful writing due to running a private hotel.
But the lady above this e-mail ( Antonette de Heus Laheij) whom of course I do not know says it in so many ways which reflects my own thoughts and I could NOT have written it better.
In one of my writings to you, now weeks ago, when you experienced for the first time a kind of "ANGST" on your travels I compared that feeling with the now famous painting by Edward Munch called "the Scream". And it has repeated itself, but in a more "depth feeling". There is nothing wrong with it, it is all part of the experiences you have encountered on your extraordinary "itinerary odyssey" and out of it all will come a stronger person, still with enormous emotions. When it is all over and you return to a "safe haven" again you can/may look back at the "journey of your life".
Hopefully when it is all over we may have a more in depth contact, who knows.
For now I wish you well and be strong for the last étape.
Votre bien dévoué.
Ren.
Chateau Hotel Beau Soleil.
36800 Thenay.
la France.
you can see us on booking.com -
18 Juni 2016 - 10:28
Mona:
Haa, prachtige column, daar mot ik efkus op reageren! Kijk Henk, het leven is net het weer. Soms wat minder maar ook heel veul zon! Zo'nne lekker donkere wolk heurt er ok bij want dan kun je van de zon weer meer genieten! Soms is het gewoon lekker om efkus veul medelijden te hebben met oe eige te hebben. Als het altijd feest zou zijn is de taart op een gegeven moment ok nie mer lekker! Ge mot mar zo dinke: 'gij zijt net de zon! Ge schijnt veur unnen hele hoop mensen"! Deh het de kosmos nou eenmaal zo geregeld en daor hedde ut mee te doen! Gij zegt ut altijd al: 'tis ammel veurbestemd" dus dan heurt dit er ok bij.
D'r zijn in het leve nou eenmaal unnen hoop dinge waor ge nooit antwoord op zult krijgen dus daor kunde dan ok mar beter nie teveul over nadinke want deh gaot dan weer van oewe tijd af en deh motte we nie hebbe war. D'r is nog teveul te zien en te doen waor ge oe energie beter in kunt steke...
Mar goed, ut gebeurt wel en deh leert oe ok wer om lekker te relativeren en dubbel te genieten van de dingen die 'nu' zijn. Ik kan me goed veurstellen deh ut 's unnen dag weh minder gaot, mar alles gaot over as ge mar lang genoeg wacht! En daorbij: 'gij het wel veur hetere vuren gestaon'... veul heter! :)
Overigens prachtig hoe gij dit weer onder woorden brengt!! Iedereen zou es zo eerlijk en ope motte zijn dan zag de wereld er heel anders uit! Dussss.... schouders naor achtere en borsten veuruit en gaon meej die banaan!!! Straks wer unnen lekkere dreuge vino meej unne knappe senor en dan komt ut ammel wer goed!
En om ut spiegeltje van zuster Antonia effe d'r bij te betrekken, hou die mar veur oe en dan zeede: 'spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie loopt hier nou zo mooi te weze in het Spaanse land? Ut antwoord kunde wel raoie war...
Mona wenst jou nog vele, fijne kilometers met mooie ontmoetingen en ervaringen!!! XXX
Joe nevver walk aloon!!! -
18 Juni 2016 - 11:37
Rinse:
Hola Henk,
Wat is het toch heerlijk om zo nu en dan weg te zakken in misère en zelfmedelijden. En daarna weer opnieuw beginnen. Dat vind ik ook het mooie van Pasen.
Afgelopen week herbergier ik in el Burgo Ranero. Het is koud, guur, regen en storm. Als ik dan de verregende en verkleumde pelgrims zie langskomen en ik kijk naar vluchtelingenkampen, dan denk ik: "Och, het gaat me toch wel goed, ondanks de kou en de regen". Ik heb een goed bed en aardige mensen om me heen. Wat wil je eigenlijk nog meer?
Hoe snel je gaat, kan ik niet inschatten, maar wellicht komen we elkaar in Spanje nog tegen.
In elk geval: Buen Camino.
Rinse -
18 Juni 2016 - 19:32
Sien En Jeroen:
Hoi Henk
We lazen je laatste bericht...
Ja en leven met je mee..het loslaten is in Spanje moeilijker dan in Frankrijk of Luxemburg .
De banden worden steeds heftiger naarmate je het einde van je mooie reis nadert.
Jeroen verwoorde het mooi...in Frankrijk was ik alleen en in Spanje was ik eenzaam.
Het is even het vele loslaten en de massa die nu komen gaat. In Santiago voor 12 of 13 euro een hotelkamer nemen en even alles relativeren en uitgerust de weg naar huis gaan
Blijf jezelf en geniet van je tocht
Groeten uit Valkenswaard Jeroen en Sien -
18 Juni 2016 - 23:05
Sijke:
Komt goed
Alles op zijn tijd lieverd xxx -
19 Juni 2016 - 19:19
Anja Sterk:
Hoi hoi,
Wat een verhaal Henk.
Ik moet denken aan de vierdaagse van Nijmegen .
Gaat dat altijd goed ?? Ook momenten dat je in een dip zit.
De ene keer ben je er eerder uit als de andere keer.
Je bent ook maar een mens !!
Maar een ding is zeker er komt overal een einde aan.
Hopelijk schijnt ondertussen de zon hoog aan de hemel.
Ja alles op zijn tijd, en ge maakt het allemaal mee.
Ups en downs zo is het leven.
Blijf wie je bent ten slotte komt alles weer goed.
En camino, por la vida y el amor!
-
20 Juni 2016 - 13:37
Thea:
' Het komt weer goed ! '
Ik hoor het mezelf zeggen lieve Henk en het komt ook wel weer goed want
ook jij bent een blijmoedig mens.
Zonder dalen geen pieken ...
Zonder geloof geen hoop.
XXX T -
20 Juni 2016 - 16:18
Marian :
Pffhhhh,zet hem op kanjer,na regen de zon,toi,toi,dikke kus xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
