Veranderen
Door: Henk Murraij
Blijf op de hoogte en volg Henk
21 April 2016 | Frankrijk, Gouloux
Toen ik ging geloven dat er niets meer hoefde te veranderen, ontstond de grootste verandering.
Wat zou er dan moeten veranderen vroeg ik mijzelf zo vaak af. Altijd net niet het intense geluk voelen.
Niet dat ik het niet goed heb, ik heb het juist ontzettend goed maar toch ontbrak er altijd wat. Altijd een gevoel van een soort onvrede, dat het anders, dat het beter en beter kan.
Nu, weken van huis en mijn gedachten de vrije loop gelaten, denk ik: het is de kunst hoe ik met de dingen om ga, het aanpak..... of juist niet. Accepteren zoals het is. Ja, dat is het.
Eigenlijk gaat het er niet eens om wat ik wil..... maar wat het leven van mij wil. En dan lekker met de stroom mee of meewaaien.....
Lekker de controle overboord gooien zou ik zeggen. Want controle is toch wel 'n lilluk ding hoor. Bah bah.
Alles in de hand willen houden. Pffffff, daar begint de kosmos gewoonweg niet aan.....
Het gaat toch altijd anders dan gedacht of gepland.
Ik leef mijn leven nu - op de camino - heel simpel en ben niet uit op een bepaald resultaat. Het gaat zoals het gaat. Ik kan niet eens meer fout lopen denk ik wel eens. Want als ik ergens loop wat IK niet gepland heb dan zal ik daar toch moeten zijn..... anders had ik daar niet geweest.
Het gaat dus niet om "veranderen" van hoe ik nu ben of hoe het nu is, maar om te "ontspannen" in hoe het nu is of hoe ik nu ben. Relax.....
Ik vertrouw op de kosmos.
Vrienden moeten er wel eens om lachen als ik zeg: "och als de kosmos wil" of "ik gooi het allemaal in de kosmos". De kosmos heeft het beste met ons voor, daar ben ik van overtuigd. Hij geeft mij alles wat ik nodig heb, ook al voelt dat soms anders en snap ik het niet altijd direct.
Ja, kun je nu denken: ik had toch graag een nieuw huis of een andere baan of een nieuwe vriendin of vriend. Maar zo werkt het niet. Je krijgt alles wat je nodig hebt. Waarschijnlijk heb je deze dan nog niet nodig om vooruit te komen. Anders had je die echt al wel gehad. Ja, zo eenvoudig is het wel denk ik. Ja, denk ik dan hé.
Daar heb ik wel een ommetje voor moeten maken......
Och en natuurlijk heb ik wensen. Ja, echt wel. Plentie, zet de champeldepoepel mar koud, dan gaan we er eens voor zitten......
Ontspan in hoe het is zou 'k zeggen.
Het is vandaag donderdag 21 april 2016 en van internet hebben ze hier nog noooooooooit van gehoord geloof ik. Al twee dagen - als moderne pelgrim - van de buitenwereld afgesloten. No monsieur, no posible. Ja op zunne vrije wifi waargoe hele hebben en houwe in moet vullen. Kik, daar pas ik dan weer veur.
Als je mij vier weken terug de route van vandaag had voorgelegd had ik op de hartbewaking gemoeten. Echt wel.
Het blijft een uitdaging dat wel met z'n modder, greppels en weggestopte paden. Maar het is wat ik er van maak. Ik weet nu vaak niet eens waar ik uithang en of ik op mijn geplande route zit. Maar mooiiiiiiiiiii.
Ik laat me werkelijk verrassen.
De verrassing was aanwezig toen ik laat in de middag afdaalde vanuit het "forret" en het Lac des Settons ineens voor mijn ogen zie opduiken. Wow, wat een cadeautje weer. Surpris, surpris.
Que sera, sera
XXX
Wat zou er dan moeten veranderen vroeg ik mijzelf zo vaak af. Altijd net niet het intense geluk voelen.
Niet dat ik het niet goed heb, ik heb het juist ontzettend goed maar toch ontbrak er altijd wat. Altijd een gevoel van een soort onvrede, dat het anders, dat het beter en beter kan.
Nu, weken van huis en mijn gedachten de vrije loop gelaten, denk ik: het is de kunst hoe ik met de dingen om ga, het aanpak..... of juist niet. Accepteren zoals het is. Ja, dat is het.
Eigenlijk gaat het er niet eens om wat ik wil..... maar wat het leven van mij wil. En dan lekker met de stroom mee of meewaaien.....
Lekker de controle overboord gooien zou ik zeggen. Want controle is toch wel 'n lilluk ding hoor. Bah bah.
Alles in de hand willen houden. Pffffff, daar begint de kosmos gewoonweg niet aan.....
Het gaat toch altijd anders dan gedacht of gepland.
Ik leef mijn leven nu - op de camino - heel simpel en ben niet uit op een bepaald resultaat. Het gaat zoals het gaat. Ik kan niet eens meer fout lopen denk ik wel eens. Want als ik ergens loop wat IK niet gepland heb dan zal ik daar toch moeten zijn..... anders had ik daar niet geweest.
Het gaat dus niet om "veranderen" van hoe ik nu ben of hoe het nu is, maar om te "ontspannen" in hoe het nu is of hoe ik nu ben. Relax.....
Ik vertrouw op de kosmos.
Vrienden moeten er wel eens om lachen als ik zeg: "och als de kosmos wil" of "ik gooi het allemaal in de kosmos". De kosmos heeft het beste met ons voor, daar ben ik van overtuigd. Hij geeft mij alles wat ik nodig heb, ook al voelt dat soms anders en snap ik het niet altijd direct.
Ja, kun je nu denken: ik had toch graag een nieuw huis of een andere baan of een nieuwe vriendin of vriend. Maar zo werkt het niet. Je krijgt alles wat je nodig hebt. Waarschijnlijk heb je deze dan nog niet nodig om vooruit te komen. Anders had je die echt al wel gehad. Ja, zo eenvoudig is het wel denk ik. Ja, denk ik dan hé.
Daar heb ik wel een ommetje voor moeten maken......
Och en natuurlijk heb ik wensen. Ja, echt wel. Plentie, zet de champeldepoepel mar koud, dan gaan we er eens voor zitten......
Ontspan in hoe het is zou 'k zeggen.
Het is vandaag donderdag 21 april 2016 en van internet hebben ze hier nog noooooooooit van gehoord geloof ik. Al twee dagen - als moderne pelgrim - van de buitenwereld afgesloten. No monsieur, no posible. Ja op zunne vrije wifi waargoe hele hebben en houwe in moet vullen. Kik, daar pas ik dan weer veur.
Als je mij vier weken terug de route van vandaag had voorgelegd had ik op de hartbewaking gemoeten. Echt wel.
Het blijft een uitdaging dat wel met z'n modder, greppels en weggestopte paden. Maar het is wat ik er van maak. Ik weet nu vaak niet eens waar ik uithang en of ik op mijn geplande route zit. Maar mooiiiiiiiiiii.
Ik laat me werkelijk verrassen.
De verrassing was aanwezig toen ik laat in de middag afdaalde vanuit het "forret" en het Lac des Settons ineens voor mijn ogen zie opduiken. Wow, wat een cadeautje weer. Surpris, surpris.
Que sera, sera
XXX
-
23 April 2016 - 13:40
Fred:
mooi Henk geniet maar verder. groetjes
-
23 April 2016 - 14:22
Barbara:
He Henk, joh wat ben jij al een eind. Bij elk verslag bekijk ik de kaart en volgens mij moet je de plaats waar je het vorige verslag hebt geschreven ...veranderen. -
23 April 2016 - 15:11
Jeroen:
Mooi mooi mooi.
Gr.Jeroen -
23 April 2016 - 17:34
Henri Berende:
Hallo Henk,
Ik heb je slechts een keer ontmoet , dankzij Annelies. Maar ik moet zeggen dat je schrijfstijl, mij als omhoog gevallen fijnbankwerker me ontzettend aanspreekt. Als (fietsvlobetrotter) herken ik elk reisverslag . Ga zo door en ik zie met spanning de geïllustreerde uitgave van je verslag tegemoet .
Henri -
23 April 2016 - 17:36
Henri Berende:
Herstel: fietsglobetrotter -
23 April 2016 - 20:10
Hannie Brienen:
Hoi Henk
Ik geniet van je mooie verhalen,succes de komende tijd
Gr Hannie en Jan -
23 April 2016 - 20:32
Mark & Goyita:
Gossie Henk, zie'k dat nou goed op de planning dat je rechts van Dijon aan de wandel bent geweest! Wat een sprongen maak jij zo zonder internet een paar dagen ;-) Heerlijk al die verrassinkskes! Je gaat als een speer. Nog even en de Maria-meimaand vangt aan. Ben benieuwd of je daar op menig adresje ook wat van meekrijgt.
Liefs,
Mark & Goyita -
24 April 2016 - 19:46
Liesbeth:
ohhhh kom de da écht allemaal tegen, niet te geloove...... bossche groet, houdoe
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
