Vaders fiets
Door: Henk Murraij
Blijf op de hoogte en volg Henk
15 April 2016 | Frankrijk, Auxerre
Hoe mooi kan het gaan.....
Vrienden om mij heen weten dat vaders fiets van tijd tot tijd opduikt. Zo ook op m'n camino.
Nu moet je weten dat ik weinig beelden heb met mijn vader samen, de weinige die ik heb koester ik.
Mijn vader en moeder waren echt dol op elkaar, echt voor elkaar bestemd, voor elkaar gemaakt denk ik.
"En daar kwam hij hoor" vertelde mijn moeder nog wel eens als ze terugkeek in de tijd. Haar gezicht glimde dan van oor tot oor. Hij moest evacueren in de oorlog en kwam naar ons.
Ja, razend dol waren ze op elkaar. Stoeiend samen door het huis en genietend dicht tegen elkaar aan. Ja, dat zie ik nog zo voor me. Peton Place keken ze samen knus op de bank. En af en toe verstoorde ik dat door ineens in de huiskamer te staan. Ja, die knusheid mocht ik wel.
Op zondag mocht ik geregeld met m'n vader mee op zijn fiets en dan voorop op de stang. O, wat vond ik dat prachtig. Hij omklemde me dan liefdevol. Ik voel het zelfs, nu ik het zit te schrijven. O, wat bijzonder. Die omarming is één van de weinige beelden.
Een manneke van negen was ik toen plotsklaps de kosmos m'n vader de hemel in hees. Dat weet ik nog heeeeeeeeeeel goed. Alles stond ineens op z'n kop thuis.
Ik heb altijd geprobeerd te kijken naar wat er wel is en minder naar wat er niet is. Maar toch is dat niet altijd makkelijk.
Mijn moeder gaf liefde voor 10 en waar ze het vandaan haalde weet ik niet want haar hele wereld was werkelijk van het ene op het andere moment de afgrond in gerold.
"Zo gaat dat jongen zei ze nog wel eens".
Geniet er maar van want met een poep en een scheet is het gebeurd.......... "Astie roept, dan motte komme" zei ze vol overtuiging.
Ik vertaal het vandaag de dag als "alles gaat zoals het gaat". Duidelijk familie, m'n moeder en ik. 'T zit duidelijk in de genen.
Als ik vaders met kinderen liefdevol omarmd zie word ik vaak nog ontroerd. Een mooi beeld maar op de één of andere manier doet het me altijd nog wat.
Vandaag zie ik m'n vader op de fiets weer voorbij komen. Hê verrek, ik zit er niet meer op.
Even verderop zie ik nog een fiets aankomen...... met daarop mezelf, enne.........een plaats vrij op de stang.
Wat mooi om met zo'n beeld weer vooruit te kijken.
Vooruit kijk ik ook naar de wijnranken en de velden vol met gele lijnolie bloemen. Prachtig.
Het is een schitterende route. Een route die me van veruit Auxerre al laat zien. Oej, een hele grote stad denk ik dan. Extra km's om de boel allemaal weer te kunnen bekijken. Ik kan het haast niet bijgebeend krijgen. En dan nog wel op munne vacance
De stempel voor mijn pelgrimspaspoort haal in in de kathedraal St. Etienne. De madame weet mij nog even te ontroeren door mij twee boekenleggers mee te geven. Eén ervan had ik zelf uitgekozen, de andere rommelde ze wat voor in haar burootje en gaf mij een boekenlegger met de afbeelding van de Paus. "Pour vous" zei ze mij liefdevol aankijkend. Een klein, gemeend gebaar met een groot effect. Je suis reconnainssants
Vannacht slaap ik in het maison des randonneurs. Een heel mooi, gerestaureerd, oud pand, speciaal voor wandelaars. TOPPIE.
Nu centre ville in en een "plat du jour" scoren.
Houdoe
XXX
Vrienden om mij heen weten dat vaders fiets van tijd tot tijd opduikt. Zo ook op m'n camino.
Nu moet je weten dat ik weinig beelden heb met mijn vader samen, de weinige die ik heb koester ik.
Mijn vader en moeder waren echt dol op elkaar, echt voor elkaar bestemd, voor elkaar gemaakt denk ik.
"En daar kwam hij hoor" vertelde mijn moeder nog wel eens als ze terugkeek in de tijd. Haar gezicht glimde dan van oor tot oor. Hij moest evacueren in de oorlog en kwam naar ons.
Ja, razend dol waren ze op elkaar. Stoeiend samen door het huis en genietend dicht tegen elkaar aan. Ja, dat zie ik nog zo voor me. Peton Place keken ze samen knus op de bank. En af en toe verstoorde ik dat door ineens in de huiskamer te staan. Ja, die knusheid mocht ik wel.
Op zondag mocht ik geregeld met m'n vader mee op zijn fiets en dan voorop op de stang. O, wat vond ik dat prachtig. Hij omklemde me dan liefdevol. Ik voel het zelfs, nu ik het zit te schrijven. O, wat bijzonder. Die omarming is één van de weinige beelden.
Een manneke van negen was ik toen plotsklaps de kosmos m'n vader de hemel in hees. Dat weet ik nog heeeeeeeeeeel goed. Alles stond ineens op z'n kop thuis.
Ik heb altijd geprobeerd te kijken naar wat er wel is en minder naar wat er niet is. Maar toch is dat niet altijd makkelijk.
Mijn moeder gaf liefde voor 10 en waar ze het vandaan haalde weet ik niet want haar hele wereld was werkelijk van het ene op het andere moment de afgrond in gerold.
"Zo gaat dat jongen zei ze nog wel eens".
Geniet er maar van want met een poep en een scheet is het gebeurd.......... "Astie roept, dan motte komme" zei ze vol overtuiging.
Ik vertaal het vandaag de dag als "alles gaat zoals het gaat". Duidelijk familie, m'n moeder en ik. 'T zit duidelijk in de genen.
Als ik vaders met kinderen liefdevol omarmd zie word ik vaak nog ontroerd. Een mooi beeld maar op de één of andere manier doet het me altijd nog wat.
Vandaag zie ik m'n vader op de fiets weer voorbij komen. Hê verrek, ik zit er niet meer op.
Even verderop zie ik nog een fiets aankomen...... met daarop mezelf, enne.........een plaats vrij op de stang.
Wat mooi om met zo'n beeld weer vooruit te kijken.
Vooruit kijk ik ook naar de wijnranken en de velden vol met gele lijnolie bloemen. Prachtig.
Het is een schitterende route. Een route die me van veruit Auxerre al laat zien. Oej, een hele grote stad denk ik dan. Extra km's om de boel allemaal weer te kunnen bekijken. Ik kan het haast niet bijgebeend krijgen. En dan nog wel op munne vacance
De stempel voor mijn pelgrimspaspoort haal in in de kathedraal St. Etienne. De madame weet mij nog even te ontroeren door mij twee boekenleggers mee te geven. Eén ervan had ik zelf uitgekozen, de andere rommelde ze wat voor in haar burootje en gaf mij een boekenlegger met de afbeelding van de Paus. "Pour vous" zei ze mij liefdevol aankijkend. Een klein, gemeend gebaar met een groot effect. Je suis reconnainssants
Vannacht slaap ik in het maison des randonneurs. Een heel mooi, gerestaureerd, oud pand, speciaal voor wandelaars. TOPPIE.
Nu centre ville in en een "plat du jour" scoren.
Houdoe
XXX
-
15 April 2016 - 20:31
Wendy :
Onckel,
Super weer om te lezen.
Dikke kus en knuffel van ons -
15 April 2016 - 21:39
Walter En Helma:
Fantastisch Henk! Mooie omgeving ook. Neem er maar eentje, doen wij nu ook en denken aan jouw mooie avonturen. Liefs van het thuisfront -
15 April 2016 - 21:48
Caroline:
Weer zo'n mooi verhaal, Een mooie herinnering aan je vader. Prachtig. Leer je zo steeds beter kennen, soms komen stukken uit je verhalen bekend voor. Lees sommige stukken ook voor aan Gérard (mijn man, een gewone Nederlandse jongen maar toevallig wel met een Franse naam). Heb zelfs een map gemaakt op mijn i-pad waar ik jou verhalen in opslaat, kan ik ze af en toe teruglezen.
Jouw reis is voor jouw helend, maar zeker ook voor mij.
Geniet ervan en af en toe een traan is ook niet verkeerd.
XXX -
16 April 2016 - 08:25
Marga:
Bon jour Henk, wat een mooi verhaal deel je weer met ons. Chablis, tjonge je hebt er lekker de swoeng in. Het landschap net zo mooi als de wijn lekker is....... Geniet lekker verder lieve Henk. Au revoir et merci.
-
16 April 2016 - 11:11
Jan Westerbeek:
Je wandeling brengt veel in en uit je naar boven, Henk. Geniet ervan ! En je verslagen zijn mooi en indrukwekkend. Als ze in de hemel kunnen meelezen, genieten jouw moeder Sjaan en mijn moeder Annie er zeker elke keer van !! -
16 April 2016 - 13:03
Goyita:
Wat een mooi plekske aan de Yonne! Ik kijk ook soms efkus via Google/Wikipedia naar de afbeeldingen van t durpke of stadje, zodat ik een beetje weet wat jij te zien krijgt op je camino. Dit vult jou foto's mooi aan. En dat de plat du jour je heeft mogen smaken! Liefs x -
16 April 2016 - 18:06
Els:
Beste Henk
Wat geweldig dat ik je op je pad mag volgen, bijna of ik zelf op pad ben.
Alles wat je vertelt over je zelf, kijk ik niet van op het past zo bij jou. Geniet van alles wat je meemaakt, ik geniet met je mee.
Lieve Groetjes -
16 April 2016 - 19:05
Nellie:
Ooit zat ik ook 9 jaar oud op een zonnige zondag bij mijn vader op de fiets, samen naar Buren en alleen terug.... net wat je zegt het gaat zoals het gaat.
Liefs Nellie -
16 April 2016 - 20:05
Barbara:
Lieve Henk, wat kom je toch mooie mensen tegen. Geweldig. En wat schiet je al op. Echt Sjeloers -
19 April 2016 - 12:32
Liesbeth:
"ja die vaders" zucht.....ik zie het ook weer duidelijk voor me. Die fiets, iedere zondag na de mis fietsen. Nee niet veurop, achterop met zo'n kussentje dat door de snelbinders vast zat. Mn handjes om de de zadelveren......jawel wéér dr tussen pffff. Had mn communie al gedaan zo ongeveer, dus zal dieje jurk op zondag vaak aan gehad hebben, ut was unne gele, ginne witte, wel witte ski-seukskes.
Al wat ik in die tijd gezien heb, heb ik aan mn vader te danken en zn fiets natuurlijk.
De Maas, katjes snijen, Vughtse hei, Drongels kanaaltje brugskes tellen (ooit 'n keer met ons gezin op de fiets naar dun Efteling, wa denkte? jawel 7 brugskes toen waren we er, zal ut nooit vergeten was helemaal suf van naar 't zandpadje kijken, was beroerd en vond aan dn Efteling niks meer aan), voor Moederdag margrieten plukken (mn moeder baalde, want die stinke), bramen plukken (wij zinne bremme). In Oud Empel bij café de Kat, nu de Lachende Vis, ook zondags soms aanlegge en kreeg ik unne chocomel (gerum van ons pap zn traktement), en dieje communiejurk weer aan met witte schoentjes.
Kan nog wel dage schrijven over ons pap en dieje fiets, en nog veul meer.
Ga zo lekker op mn balkonia zitten, is inmiddels heerlijk weer.
Bonjour Henk xx
-
19 April 2016 - 13:24
Thea:
Jou gemijmer brengt ook hier veel naar boven en ik wandel liefdevol met mijn rugzakje met je mee. :) X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
