Fasten your seatbelts
Door: Henk Murraij
Blijf op de hoogte en volg Henk
13 Mei 2016 | Frankrijk, Saint-Chély-d'Aubrac
Atentie dames en heren. Ik ben uw purser "Hank" en we hebben zojuist de daling ingezet.
Ja, de daling is ingezet..... nou pffffff, en niet zo zuinig ook. Zunne daling waarbij je continue op de handrem hangt. Man man, wan gestriemel vur m'n knieen. Dat wordt weer vroeg mee de beentjes van de vloer spreek ik mezelf en m'n knietjes toe.
Benieuwd waar Jacobus m'n knietjes vanavond weer onder de tafel zet.
M'n landingsgestel staat goed uit wanneer Raffael en zijn moeder me voorbij stuiven. Hoe mooi kan het gaan. Al verschillende keren kom ik hen tegen vanaf Le Puy en Velay en ook al eerder in dezelde chambe d'hotes geslapen, gegeten en verhalen gedeeld.
Gisteren dacht ik, die ga ik nu niet meer treffen. Zij slapen een dorp eerder, ik loop nog zo'n 7 km door.
Raffael hielp mij heel lief toen ik wat onhandig over van die grote keien heenkroop. Ja, heel voorzichtig balanseerde ik boven een groot zwembad anex modderpoel. Man, man, wan avontuur om niet in dieje vuile blub terecht te komme...... ja, ook dat is de Camino.
Ik ben ook helemaal niet lenig. Hoeveel ik ook sport, mijn spieren zijn net elastieken die ineens weer terugveren wanneer ze mar efkus in rust zijn. Mee grijpen ze dan hullie kans en ploffen neer. Nou zo ook hier dus op munne tournee.
Tja, dat hebben ze vast van mij......
M'n moeder genoot altijd als ze de kans had om te vertellen "hij, hahahaha, als ik 'm niet uit de box had gehaald, had hij er nu nog ingezeten".
Die deed het altijd goed op een feestje. Iedereen plat van het lachen en zij nog veel meer......
Afijn, Raffael kwam als een lenige zwaan voorbij gestoven en zei:
Hé Hank........ ja, Henk is echt te moeilijk in't Frans. Ons Chrisje zei altijd al Hank. Hoe mooi is het dan dat ons Chrisje weer effe met me oploopt door het feit zo aangesproken te worden. Chrisje kon dat zo liefdevol zeggen, het klinkt me nu weer in m'n oren......
........Hank, give me your hand. Ik dacht nog efkus, nou gaat dat niet wat erg vlug.... en hij keek me strak aan van toe maar, ik zorg voor je. Ik zei: o, Raffael, c'est gentil, yes i trust you..... en hand in hand kan ook ik snel overkomen. Ik bedank hem en zeg dat er altijd op het juiste moment voor mij gezorgd wordt. Hoe bijzonder......
Vanmiddag toen ik zo striemelend naar beneden zakte moest ik aan hem denken. En op dat moment stuift hij en z'n moeder uit de hoogte naar me toe.
Zegt zijn moeder: ik zeg net nog tegen mijn zoon "als het lastig is ontmoeten we elke keer "Hank", misschien zien we hem nog...... Mooi man.
Ze vragen nog waar ik overnacht. Blijken we alledrie naar Chez André te gaan. Zij hebben al gereserveerd. Ik laat het gebeuren. Zal ik voor je reserveren vraagt hij lief. Nee, nee, dat doet Jacobus voor mij leg ik hen beiden uit.
Toen ze doorliepen had ik toch efkus spijt. Maar heel kort overigens want toen dacht ik alles gebeurt en heeft een reden........
Ja, ik zit duidelijk in de fase van leren geholpen worden. Dat vind ik best moeilijk als "kleine zelfstandige".
Het geluid van de waterval, de vogels en de wind door de bomen maakt me één met alles. Ik kan het haast niet omschrijven maar wat mooi allemaal en wat een cadeautje......
In de verdere daling krijg ik ineens een nieuw inzicht. Hank, je hoeft niet altijd de moeilijkste weg te kiezen. Geniet nou toch gewoon van deze goed georganiseerde "chemin" en geniet vooral met elkaar en de geboden hulp.
Nou denk ik, dan ok unne "servet" erbij vanavond want dé getob met zunne kléne superabsorberende handdoek hoeft ok nie alle dagen. En dan erbij alles is inbegrepen vandaag bij Chez André. Ja, er was voor mij ook plaats in de herberg...
Met Raffael, die in Canada woont, zijn Franse moeder, pelgrims uit Canada, Nieuw Zeeland, Duitsland, België, France en moi natuurlijk zitten we als één grote familie te stralen aan tafel.
Ja, denk ik onder het eten "als we elkaar weer tegen moeten komen in het leven gebeurt het gewoon". Laat alles maar los Hank.....
Ja, dit is wat mij de komende tijd te wachten staat. Één grote familie zijn, stralen en delen van geluk.
En dat allemaal doordat ik onderweg ben.....
XXX
Ja, de daling is ingezet..... nou pffffff, en niet zo zuinig ook. Zunne daling waarbij je continue op de handrem hangt. Man man, wan gestriemel vur m'n knieen. Dat wordt weer vroeg mee de beentjes van de vloer spreek ik mezelf en m'n knietjes toe.
Benieuwd waar Jacobus m'n knietjes vanavond weer onder de tafel zet.
M'n landingsgestel staat goed uit wanneer Raffael en zijn moeder me voorbij stuiven. Hoe mooi kan het gaan. Al verschillende keren kom ik hen tegen vanaf Le Puy en Velay en ook al eerder in dezelde chambe d'hotes geslapen, gegeten en verhalen gedeeld.
Gisteren dacht ik, die ga ik nu niet meer treffen. Zij slapen een dorp eerder, ik loop nog zo'n 7 km door.
Raffael hielp mij heel lief toen ik wat onhandig over van die grote keien heenkroop. Ja, heel voorzichtig balanseerde ik boven een groot zwembad anex modderpoel. Man, man, wan avontuur om niet in dieje vuile blub terecht te komme...... ja, ook dat is de Camino.
Ik ben ook helemaal niet lenig. Hoeveel ik ook sport, mijn spieren zijn net elastieken die ineens weer terugveren wanneer ze mar efkus in rust zijn. Mee grijpen ze dan hullie kans en ploffen neer. Nou zo ook hier dus op munne tournee.
Tja, dat hebben ze vast van mij......
M'n moeder genoot altijd als ze de kans had om te vertellen "hij, hahahaha, als ik 'm niet uit de box had gehaald, had hij er nu nog ingezeten".
Die deed het altijd goed op een feestje. Iedereen plat van het lachen en zij nog veel meer......
Afijn, Raffael kwam als een lenige zwaan voorbij gestoven en zei:
Hé Hank........ ja, Henk is echt te moeilijk in't Frans. Ons Chrisje zei altijd al Hank. Hoe mooi is het dan dat ons Chrisje weer effe met me oploopt door het feit zo aangesproken te worden. Chrisje kon dat zo liefdevol zeggen, het klinkt me nu weer in m'n oren......
........Hank, give me your hand. Ik dacht nog efkus, nou gaat dat niet wat erg vlug.... en hij keek me strak aan van toe maar, ik zorg voor je. Ik zei: o, Raffael, c'est gentil, yes i trust you..... en hand in hand kan ook ik snel overkomen. Ik bedank hem en zeg dat er altijd op het juiste moment voor mij gezorgd wordt. Hoe bijzonder......
Vanmiddag toen ik zo striemelend naar beneden zakte moest ik aan hem denken. En op dat moment stuift hij en z'n moeder uit de hoogte naar me toe.
Zegt zijn moeder: ik zeg net nog tegen mijn zoon "als het lastig is ontmoeten we elke keer "Hank", misschien zien we hem nog...... Mooi man.
Ze vragen nog waar ik overnacht. Blijken we alledrie naar Chez André te gaan. Zij hebben al gereserveerd. Ik laat het gebeuren. Zal ik voor je reserveren vraagt hij lief. Nee, nee, dat doet Jacobus voor mij leg ik hen beiden uit.
Toen ze doorliepen had ik toch efkus spijt. Maar heel kort overigens want toen dacht ik alles gebeurt en heeft een reden........
Ja, ik zit duidelijk in de fase van leren geholpen worden. Dat vind ik best moeilijk als "kleine zelfstandige".
Het geluid van de waterval, de vogels en de wind door de bomen maakt me één met alles. Ik kan het haast niet omschrijven maar wat mooi allemaal en wat een cadeautje......
In de verdere daling krijg ik ineens een nieuw inzicht. Hank, je hoeft niet altijd de moeilijkste weg te kiezen. Geniet nou toch gewoon van deze goed georganiseerde "chemin" en geniet vooral met elkaar en de geboden hulp.
Nou denk ik, dan ok unne "servet" erbij vanavond want dé getob met zunne kléne superabsorberende handdoek hoeft ok nie alle dagen. En dan erbij alles is inbegrepen vandaag bij Chez André. Ja, er was voor mij ook plaats in de herberg...
Met Raffael, die in Canada woont, zijn Franse moeder, pelgrims uit Canada, Nieuw Zeeland, Duitsland, België, France en moi natuurlijk zitten we als één grote familie te stralen aan tafel.
Ja, denk ik onder het eten "als we elkaar weer tegen moeten komen in het leven gebeurt het gewoon". Laat alles maar los Hank.....
Ja, dit is wat mij de komende tijd te wachten staat. Één grote familie zijn, stralen en delen van geluk.
En dat allemaal doordat ik onderweg ben.....
XXX
-
13 Mei 2016 - 08:55
Barbara:
Och Henk, wat klinkt dat toch weer supergezellig, met de hele wereld om een tafel. Dat zouden ook niet pelgrims eens vaker moeten doen. Misschien moet jij na terugkomst in de politiek en heel Nederland, nee heel Europa, deelachtig maken van al jouw wijze inzichten. De wereld ziet er dan wellicht een stukje mooier uit. Veel wandelplezier vandaag. Xxxxx -
13 Mei 2016 - 09:28
Josefine :
Hoi Henk
Je loopt lekker! Mooi hè! En goed goed adres had je!! Ik ben er ook geweest.
Truus is ook op pad.....die genoot ook volop.....Gister dan he -
13 Mei 2016 - 09:42
Marielle:
Ik had het voornemen je rustig jouw camino te laten bewandelen, maar na weer zo'n mooi verhaal moet ik toch even kwijt dat je mij (/ons) telkens weer ontroerd en inspireerd. Beste Henk blijf genieten, gezond en delen, daar ben ik dan weer dankbaar voor en natuurlijk: gak, gak, gak! Gr. Mariëlle -
13 Mei 2016 - 13:51
Sylvia Jansen:
Hoi Henk,
Wat zijn jouw verhalen elke keer weer mooi.
Ik kijk er elke keer naar uit.
Prachtig om te zien hoe jij door jouw bijzondere avontuur leert los te laten.
Wat moet dat fijn zijn om te kunnen gaan vertrouwen op wat het lot jou brengt.
Fantastisch om al die mensen met hun eigen verhalen te ontmoeten.
Wat zal jij zonder veel bagage, maar juist met veel figuurlijke bagage terug keren.
Nu nog heel veel genieten en bonne route!
Jouw Frans wordt steeds beter. Leuke bijkomstigheid.
Lieve Groeten Peter en Sylvia -
13 Mei 2016 - 14:39
Caroline:
Hoi Henk,
Weer een snoepie van een verslag, mooi om te leren om geholpen te wordn, we hoeven niet
Altijd het zelf te doen of te dagen. Geniet van alles. Je maakt mooie herinneringen. Jouw rugzak zat straks boordevol liefde.
Gr caroline -
13 Mei 2016 - 15:39
Alette:
Hoi Henk,
Ik ben wat later ingeschakeld, maar heb inmiddels al je verslagen gelezen. Wat kun je prachtig schrijven. Zo lopen we allemaal een beetje met je mee. Ik blijf je reis volgen. Het gaat je goed, en geniet nog van de komende tijd.
Lieve groet, Alette -
14 Mei 2016 - 11:30
Sandra:
Wat een mooi verhaal weer. Je schiet ook al lekker op. Straal maar lekker verder, dat is jou wel toevertrouwd! Dikke kus en liefs -
15 Mei 2016 - 15:33
Henri En Marjolein:
Heerlijk verhaal weer!
Mooie en leerzame ervaring zo met veel verschillende nationaliteiten aan tafel en je verhalen delen. Die ervaring hebben wij op onze verre reizen gehad en dat verrijkt je enorm. We vinden het prachtig dat jij dat op jouw camino ook zo ervaart.
Je gaat super vriendje, we zijn trots op je !
We zullen straks nog een biertje op je drinken tijdens Jazz in Duketown.
Liefs, Henri en Marjolein
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
