El Condor Pasa

Met El Condor Pasa onder de doppen ben ik vandaag onderweg naar Terradillos de los Templarios. Onderweg door de Meseta, die velen vrezen. Enkel de horizon is te zien voor 17 km lang. Ik denk niet aan wat mij kan gebeuren.....
Ik geniet ervan en heerlijk m'n doppen in.

Het geeft me een flashback.
Vorig jaar vertrok ik naar de Verkadefabriek om de film "WILD" te zien. Wat kan het leven je verrassen.....
En wat verbint muziek.

Ik weet niet meer precies in welk deel van de film, maar wanneer de film tot een climax komt gaat de soundtrack " El Condor Pasa" met z'n bioscoopgeluid, door merg en been. Man, man, wat komt die muziek, waarbij het aantal decibels gelukkig ver overschreden wordt, binnen. Wat is dat mooi en wat voel ik de vrijheid tot in m'n botten.
De tranen stromen over m'n wangen.
Naast me zit een man alleen, een boom van een vent, die hetzelfde ervaart. Ik pak zomaar zijn hand en samen voelen we de vrijheid.  Wat een verbinding.
Ik ken heel de man niet.......

Dit gebeurt hier op de camino ook. Openstaan voor alles, verbinden, aanmoedigen, delen en samen optrekken.

Het is 06.30 uur wanneer ik gisteren als laatste de albergue verlaat. Alles is alweer tijden aan de wandel. Och, na 3 maanden en drie weken op pad weet ik inmiddels allang dat er geen race te winnen is en dat ik overal kom waar ik moet zijn. Ik neem mijn tijd, mijn eigen ritme.

Drie dagen terug nam ik ook de tijd en ik weet dat ik de slaapplaats krijg die bij mij hoort. Vol geluk krijg ik het laatste bed in de albergue en dan nog wel een bed zondet top, ik voel me haast wat schuldig.
Zegt een jongen, ook uit Nederland, jij hebt het beste bed..... ja zeg ik, "lest best" enne..... gereserveerd bij Jacobus... Och, de kosmos heeft alle bedden vanochtend voordat jij vertrok allang vergeven.
Mooi als hij dan zegt, waarbij hij het daadwerkelijk door heeft, morgen eens met je oplopen.
We moeten er samen om lachen. Alhoewel hij wel wat als een boer met kiespijn.

Ik slaap de laatste dagen in de wat grotere albergues. Mooi om er je caminovrienden te vinden. Het blijft een feest om elkaar terug te zien en te horen hoe het verloopt.
Ik loop als een kivit...... en wat hebben er een hoop blaren en andere klachten. Ik mankeer niets, maar ja.... ik word door de kosmos gedragen, dat kan niet anders. En ongelooflijk, ik die altijd blaren loop nog niet één blaar tijdens m'n hele reis.

Drie dagen terug sliep ik in een albergue, één grote ruimte met 34 bedden. Man, man, dat geeft een orkest in de nacht.
Schijten, boeren, snurken, tja, dat ben ik allemaal allang gewend maar nu zat er een knaagdier tussen. Unne tandenknarser. Oejjjjjj, wan geluid. Alles zit van tijd tot tijd recht op in bed. Net of dé helpt dink ik dan......
Ook wel van de hitte komt alles van tijd tot tijd overeind want met alle ramen tegen elkaar open is het nog om af te pikken.... Ook dat is de camino.
Het gaat zoals het gaat en het heeft allemaal z'n scharme......

Eergisteren in een albergue geslapen met 36 man, verdeeld over drie ruimten. Ik slaap voor de verandering een keer boven in het stapelbed, oftewel "on top".
Ik lig helemaal in een deuk wanneer ik de eigenaar, om 05.30 uur, in het eerste compartiment in zijn handen hoor klappen, de lamp aandoet en luid roept "beunos dias".
Zo nu naar het 2e en daarna naar ons.
Ik doe net of de lampen spotlights zijn. "Oe gotte dink ik, ik mot op". Buenos dias amigo.....
De boodschap is duidelijk, vooruit....... paraderen.
O man, ik wen echt niet aan deze tijden. En ik ben het ook niet van plan.....

De natuur is in mijn ogen met zijn mesata spectaculair. Het vlakke landschap heeft ook zijn charme.

Het lopen door de Mesata, de vlakte waar niets te zien is dan enkel horizon in de verte, dé valt ammel wel mee..... 17 km zonder iets te koop onderweg. Ook weer een uitdaging. Nee, ik had er een heel ander beeld van gemaakt. En alles wat je leest of hoort is nooit de waarheid. Het is de ander zijn verhaal......

Vannacht sliep ik in de "Espitu Santa Albergue", een prachtig ingerichte albergue met modern vernuft. Ik heb opnieuw geluk door hier te zijn omdat de andere herbergen vol waren. Dank je wel Jacobus, ik was je even vergeten op deze georganiseerde camino....

Het gaat me weer voor de wind en ik GENIET.
Ik geniet van de vele verrasdingen en ontmoetingen in het leven.

Nu onderweg...... ja, waarheen eigenlijk. Wie zal het zeggen.......

Hasta manana
XXX