Klavertje vier

Wanneer ik begin deze week met Jean Pierre de forret uitstuif attendeert hij mij op het klavertje vier wat in het zand staat geschreven. Wow, wat lief om zo'n klavertje in het zand te tekenen denk ik vervolgens.
Wie zou dat gedaan hebben en met wat voor liefde........
Klavertjes brengen geluk.

Ineens zie ik het klavertje voor me wat ik heb gekregen voor mijn reis. Het emotioneert me wanneer ik hier aan denk........

Ik ben een gezegend mens met zoveel lieve mensen en wat zorgt Jacobus toch goed voor mij.
Jacobus? Ja, en mee schieten de gedachten naar de Jacobus die ik heb meegekregen voor onderweg met de tekst erop "kom goed thuis". Opnieuw een vette brok in mijn keel.

Een hele etui vol met dierbare spullen draag ik zo trots als een pauw en vol dankbaarheid elke dag met me mee. Allemaal gekregen om mij geluk te brengen en allemaal met zorg voor mij uitgekozen of zelf gemaakt. Meegegeven voor op m'n reis, m'n levensreis.
Ik loop snel een paar stappen door en laat mijn tranen de vrije loop.
O, wat lief en wat een hoop tijd is er in mij geinvesteerd.
Wat ben ik goed bedeeld.

Dat zijn voor mij de spullen van waarde. Ja, van grote waarde. Alles van waarde draag ik bij me en in m'n rugzak (moi maison).

Ik heb een mooi, heel mooi huis waar ik me echt thuis voel. Een hele fijne stek op een A-locatie zoals ik wel eens gekscherend zeg. Och, gewoon geluk gehad. O ja, ik huur, dus niet eens van mezelf.
Spullen van waarde in geld uitgedrukt staat er niet veel in. Misschien ben ik wel bevoorrecht om niet van dure spullen te houden. Als het maar als een thuis voelt, en dat is. Heerlijk om er alleen of met elkaar te toeven.
Liefst met velen dat maakt me het gelukkigst. En ja, ik zorg graag.

De maanden voor mijn vertrek heb ik veel rondgekeken in huis en me afgevraagd wat ik werkelijk zou missen als ik niet meer terugkom van de reis van mijn leven. Toen moest ik aan mijn moeder denken die zei: "ja jongen, als ik later dood ga - en ze is inmiddels hemelen - dan moet je niet zitten met al m'n spullen. Oplaaie en huppetee". Het enige waar zij aan hechtte waren wij, de foto aan de wand met daarom m'n vader in zijn jonge jaren en de fotoalbums.
Misschien heb ik het niet of minimaal hechten aan spullen van haar geerfd.
Ja Sjaantje, jij was wel heel bijzonder, als "zieltjes" komen we elkaar ongetwijfeld weer tegen. Och, een kwestie van tijd.....

Vorig jaar had ik misschien nog wel twee dingen mee willen nemen en nu denk ik och ik kan overal opnieuw starten. Het zit 'm niet in spullen.
Alhoewel, als de kosmos mij ooit nog eens een "setje" maakt dan hoop ik wel dat er een zwarte hoogglans vleugel bij geleverd wordt..... ja, dat dan weer wel.

Ja, al mijn spullen van waarde heb ik mee op reis.........
Wat kan een mens nog meer wensen.
Laat de kosmos zijn gang maar gaan denk ik dan. Ik krijg wat ik nodig heb.

En dit allemaal door de klavertjes........

Het derde volgt wanneer we later die dag Denis ontmoeten in de gite in een oude kerk in Aire sur l'Adour, chapelle des Ursulines genaamd. Hij geeft Jean Pierre en mij ieder een klavertje van Saint Jacques, wat gekuk zal brengen bij ziekte en voorspoed. Mee denk ik aan iemand die ik deze graag wil geven maar ik weet niet zeker of het de bedoeling is. Vragen Hank, schiet me te binnen..
Ik vraag Denis of ik deze mag doorgeven? Het is zelfs de bedoeling zegt hij. Zorgvuldig en met liefde berg ik het klavertje op om het bij thuiskomst af te leveren.....

Man, man, wat een dag. Een dag vol emotie maar ook van grote dankbaarheid.

Eergisteren hadden we de laatste fles vin rouge niet meer open moeten trekken. Of misschien toch ook gewoon wel...
Wanneer we - Jean Pierre et moi - met de "ouw" kippen op stok gaan, ja en dan ist ongelogen pas 21.00 uur dat iedereen al onderuit ligt, en loop ik ietwat uit het lood door het te smalle gangpad tegen de kledinghangers aan. Man, man, ut metropole orkest is er niks bij. Wij piesen werkelijk haast onze box vol.
Afijn, tandjes poetsen en nog efkus lezen...... Hoor ik Jean Pierre ineens unne boom omzagen. O man, lig ik weer helemaal in een spagaat. Ja denk ik vervolgens dat kan ik ook zo als ik hem lekker heb hangen, nou en dat heb ik dus........
O god, dat kan wat worden voor de oldies op onze kamer. Ik heb het nog niet gedacht of d'n oldie aan de overkant komt omhoog en zegt tegen mij - zwaar geirriteerd - "let him stop".......
Een aantal keer word ik door hem wakker gemaakt die nacht. Stttttttttt, zeet ie...... ocherum.
En schiet me ineens te binnen dat ik hem de avond ervoor vroeg "parle vous Englise" no compris zei hij nog.
Tja, denk ik dan: dé hedde dur nou van als ge liegt........ pfffffffff, "let him stop".

Gisteren werden we van de route gehaald en zometeen weer op de route afgeleverd om heerlijk te verblijven op de "canard farm". En natuurlijk heerlijk canard gegeten....
Opnieuw een paleisje met aparte kamers. Ja, dat is ook weleens lekker.
Geweldig zegt JP hoe jij alle talen door elkaar mengt. Ik heb zelf niet eens in de gaten dat ik canard farm zeg i.p.v. canard   Ja, ik ben een echt talenwonder. Mee mijn kunde overal komme........

Een nieuwe dag, een nieuw avontuur. Onderweg, onderweg naar morgen.

Dank je wel dat we er zijn.
Ultreia
xxx