Cher ami le camino
Door: Henk Murraij
Blijf op de hoogte en volg Henk
22 Mei 2016 | Frankrijk, Les Mathieux
En dan zijn we alweer drie dagen verder.
Time fly's when you have fun. En fun heeft moi.
Sjonge, waar moet ik beginnen.........
In Cajarc kwam Antoine m'n t-shirt brengen. Ik eet en drink wat, doe m'n boodschappen en twee uur later wil ik Cajarc verlaten en dan springt Marta nog één keer uit de auto. We klemmen elkaar even stevig vast. Ook Antoine stapt uit zijn auto en nog even een stevige hug om vervolgens glimlachend los te laten. Het is goed zo..........
Met een grote glimlach zwaai ik jullie uit.
Nee, dat t-shirt was ik niet vergeten..... ik moest jullie nog even in beeld krijgen, Waarom? Och, dat vraag ik mij niet af. Het is goed zo. Onderweg naar morgen.....
Alle deuren staan wagenwijd tegenover elkaar open. Het trekt goed door. Alles wat niet meer bij me past laat ik door de wind meenemen.
Vanzelf zullen er deuren dichtgaan met mensen die niet meer bij mij willen zijn of niet meer bij mij passen.
Nieuwe deuren gaan open.......
Ik zie zo'n 10 draaideuren achter elkaar voor me in beeld waar je van de ene in de andere stapt en bij anderen, of mensen die ik al ken en nog nodig heb terecht kom.
Weer verder trekken in het leven en ontdekken wat nog beter bij mij past. Wat een avontuur eigenlijk.
Nog meer loslaten Henk, spreek ik mezelf toe. Ik weet enkel niet wat, maar ook dat laat ik los......
Het pelgrimeren is nu meer en meer met elkaar optrekken en delen. Wat een supermooi bestaan. Ik wil helemaal niet naar huis of aan de terugkeer denken.
Mensenkinderen, ik krijg rolberoertes wanneer ik een bortje zie met nog 1141 km te gaan. Voor de één is het een heel eind voor mij voelt het als een poep-endje. Ik wil helemaal niet meer stoppen en zeg tegen iedereen. O no, i never go home....... natuurlijk kom ik naar huis.
Er is werk aan de winkel.
Britta und Ingola ontmoet ik. Hele lieve meiden. Britta gaat naar huis, haar trip zit erop. Ingola loopt nog een dikke week verder. Dan weet ik nog niet dat ik met haar verder trek voor een aantal dagen. Wat een leuke, lieve meid.
Het wordt middag en ik loop door het bos te "re-bonjouren" zegt Guillaume et Anne Laure tegen mij: jij kent toch Raphael en zijn moeder...... zij zijn hier net voorbij en slapen in Mas de Dalat
Wat? Slapen zij in Mas de Dalat? Daar ga ik ook heen. Wow, wat fijn dat ik hen opnieuw ga zien. Ik mag duidelijk nog van Raphael leren....
Het gezicht van Raphael was ook zo verbaasd bij het weerzien. Mooi man. Alle twee blij elkaar weer te zien. Hoe mooi is dat......
We trekken vervolgens twee dagen met elkaar op.
Eergisteren sliepen we bij....
En ja hoor de "berends"groep, ja, zo noem ik ze, de oldies die recreeren en hun schonne en vuile berends met de touringcar laten vervoeren, zijn ook weer van de partij.
En als we gisteren Cahors binnenlopen..... juist ja, daar zijn ze weer.......
Efkus later zitten ze met hun neus tegen het raam van de touringcar geplekt. O gotte zeg ik nog, die zijn met hun "berends" onderweg naar de swimmingpool, 7 km verderop waar Raphael voor mij geboekt heeft. Ik wil als moderne pelgrim efkus luxe mee un zwembad. "Moi" heeft immers vacance.......
Ja, ik had eerder die dag al in de kosmos gegooid dat ik vandaag graag een zwembad wil.
Vergeten te specificeren want er is inderdaad een mooie pool maar het zeil zit er nog over.
Ja, ik wens wat af. Dat heb ik geleerd uit het boek "spiegelogie" wat ik vorig jaar van collega's kreeg. Wat een mooi boek, dat geeft mij inzicht hoe het leven werkt. Tja, denk ik bij aankomst, ik had natuurlijk wel een in gebruik zijnd zwembad moeten wensen.
Een nat bruukske krijg ik wanneer inderdaad de "berendsgroep" ook daar onderkomen hebben gevonden. Man, man, hoe is het toch mogelijk. En nog meer bekenden zijn aangespoeld.
Als één grote familie genieten we weer van het heerlijke eten en drinken.
Ja, als god in Frankrijk.....
Je suis reconnaissants.
Gisteren bij de zusters in het klooster geslapen in Vaylats, wat een mooie plek. Zeg ik bij het inschrijven terwijl ik een motorbike zie staan "van de zuster zeker". Nou zegt madame we hebben wel een zuster die rijdt op de trekker.
Kik, daar wil ik naast zitten, langs zo'n schattige motormuis and charming old lady.
En ok deze zusters waren hip, met goeie wifi. Ja, "moi" wil wel in de "lucht" blijven.
Wat verrast mijn reis me toch en wat een schat aan vrienden.......
Jan en Niké zijn op weg van hun vacance naar hun huis in de Limoge en rijden even langs.
Ja lachen...... zij vragen op de route waar ik ergens uithang. Och, dat weten ze hun haarfijn te vertellen. "Hank"?, die is al een dorp verder......,
Wat super om jullie, Jan en Niké, even tegen het hart te drukken en een kijkje te geven in mijn huidige leven en jullie mee te laten genieten in mijn "la vie simple".
Even de stoeltjes en de tafel uit de chapelle naar buiten en alles delen. O, wat een heerlijk dejeurne hebben we met z'n allen. We hebben het gelijk, jambon, fromage, paté, pain, creme fromage, heerlijke worstjes en mousche de chocolatte. Wat zijn we rijk en gelukkig.
Ja, "la belle vie".....
's-Avonds nemen we afscheid van Guillaume et Anne Laure. Wat een lieverds. Zij hebben vanaf Conques een week gewandeld. Efkus borreltijd......
Gisteren was het dan toch afscheid nemen van Raphael en z'n moeder. Ik raak er maar niet aan gewend.
Ik beloof je nog zo niet te huilen maar wanneer ik je aankijk en weet dat we elkaar het mooiste in onszelf spiegelen, schieten de tranen te voorschijn.
O Raphael, wat ben je bijzonder en puur. Een echte Engel.
Cher Raphael, moi ami le camino.
Vrienden voor het leven.
Wat zorgt de kosmos toch goed voor mij denk ik dan.
Gisterenavond kreeg ik nog een heerlijke voetmassage. Ja schant..... ik was al in dromenland en toen had ze pad munne grote teen beet. En zij maar roepen..... even later ben ik opnieuw in dromenland......
Vanochtend bij het ontwaken om 06.00 uur trek ik een sprint naar de badkamer en neem een regenbui. Ik slaap boven op de zolder en moet een houten trap af, zo'n trap waar iedereen wakker van wordt of hij wil of niet. Ik denk dit is mun kans en waarom ook niet. Ik trek mun handen als een trompet voor mijn mond en daar gaan we. Ta-de-la-ta-ta, ta-de-la-ta, ta-de-la-ta, ta-de-la-ta.
Reveil. Zo, het kind in mij is weer wakker..... en zij ok.....
Het leven is één groot feest..... maar je moet zelf de slingers ophangen.
Heerlijk relaxed wachten op Angola die in Cahors heeft geslapen en nu eerst een tripje van anderhalf uur naar "moi" op de route moet maken.
Onderweg, onderweg naar morgen.
Ultreia
XXX
Time fly's when you have fun. En fun heeft moi.
Sjonge, waar moet ik beginnen.........
In Cajarc kwam Antoine m'n t-shirt brengen. Ik eet en drink wat, doe m'n boodschappen en twee uur later wil ik Cajarc verlaten en dan springt Marta nog één keer uit de auto. We klemmen elkaar even stevig vast. Ook Antoine stapt uit zijn auto en nog even een stevige hug om vervolgens glimlachend los te laten. Het is goed zo..........
Met een grote glimlach zwaai ik jullie uit.
Nee, dat t-shirt was ik niet vergeten..... ik moest jullie nog even in beeld krijgen, Waarom? Och, dat vraag ik mij niet af. Het is goed zo. Onderweg naar morgen.....
Alle deuren staan wagenwijd tegenover elkaar open. Het trekt goed door. Alles wat niet meer bij me past laat ik door de wind meenemen.
Vanzelf zullen er deuren dichtgaan met mensen die niet meer bij mij willen zijn of niet meer bij mij passen.
Nieuwe deuren gaan open.......
Ik zie zo'n 10 draaideuren achter elkaar voor me in beeld waar je van de ene in de andere stapt en bij anderen, of mensen die ik al ken en nog nodig heb terecht kom.
Weer verder trekken in het leven en ontdekken wat nog beter bij mij past. Wat een avontuur eigenlijk.
Nog meer loslaten Henk, spreek ik mezelf toe. Ik weet enkel niet wat, maar ook dat laat ik los......
Het pelgrimeren is nu meer en meer met elkaar optrekken en delen. Wat een supermooi bestaan. Ik wil helemaal niet naar huis of aan de terugkeer denken.
Mensenkinderen, ik krijg rolberoertes wanneer ik een bortje zie met nog 1141 km te gaan. Voor de één is het een heel eind voor mij voelt het als een poep-endje. Ik wil helemaal niet meer stoppen en zeg tegen iedereen. O no, i never go home....... natuurlijk kom ik naar huis.
Er is werk aan de winkel.
Britta und Ingola ontmoet ik. Hele lieve meiden. Britta gaat naar huis, haar trip zit erop. Ingola loopt nog een dikke week verder. Dan weet ik nog niet dat ik met haar verder trek voor een aantal dagen. Wat een leuke, lieve meid.
Het wordt middag en ik loop door het bos te "re-bonjouren" zegt Guillaume et Anne Laure tegen mij: jij kent toch Raphael en zijn moeder...... zij zijn hier net voorbij en slapen in Mas de Dalat
Wat? Slapen zij in Mas de Dalat? Daar ga ik ook heen. Wow, wat fijn dat ik hen opnieuw ga zien. Ik mag duidelijk nog van Raphael leren....
Het gezicht van Raphael was ook zo verbaasd bij het weerzien. Mooi man. Alle twee blij elkaar weer te zien. Hoe mooi is dat......
We trekken vervolgens twee dagen met elkaar op.
Eergisteren sliepen we bij....
En ja hoor de "berends"groep, ja, zo noem ik ze, de oldies die recreeren en hun schonne en vuile berends met de touringcar laten vervoeren, zijn ook weer van de partij.
En als we gisteren Cahors binnenlopen..... juist ja, daar zijn ze weer.......
Efkus later zitten ze met hun neus tegen het raam van de touringcar geplekt. O gotte zeg ik nog, die zijn met hun "berends" onderweg naar de swimmingpool, 7 km verderop waar Raphael voor mij geboekt heeft. Ik wil als moderne pelgrim efkus luxe mee un zwembad. "Moi" heeft immers vacance.......
Ja, ik had eerder die dag al in de kosmos gegooid dat ik vandaag graag een zwembad wil.
Vergeten te specificeren want er is inderdaad een mooie pool maar het zeil zit er nog over.
Ja, ik wens wat af. Dat heb ik geleerd uit het boek "spiegelogie" wat ik vorig jaar van collega's kreeg. Wat een mooi boek, dat geeft mij inzicht hoe het leven werkt. Tja, denk ik bij aankomst, ik had natuurlijk wel een in gebruik zijnd zwembad moeten wensen.
Een nat bruukske krijg ik wanneer inderdaad de "berendsgroep" ook daar onderkomen hebben gevonden. Man, man, hoe is het toch mogelijk. En nog meer bekenden zijn aangespoeld.
Als één grote familie genieten we weer van het heerlijke eten en drinken.
Ja, als god in Frankrijk.....
Je suis reconnaissants.
Gisteren bij de zusters in het klooster geslapen in Vaylats, wat een mooie plek. Zeg ik bij het inschrijven terwijl ik een motorbike zie staan "van de zuster zeker". Nou zegt madame we hebben wel een zuster die rijdt op de trekker.
Kik, daar wil ik naast zitten, langs zo'n schattige motormuis and charming old lady.
En ok deze zusters waren hip, met goeie wifi. Ja, "moi" wil wel in de "lucht" blijven.
Wat verrast mijn reis me toch en wat een schat aan vrienden.......
Jan en Niké zijn op weg van hun vacance naar hun huis in de Limoge en rijden even langs.
Ja lachen...... zij vragen op de route waar ik ergens uithang. Och, dat weten ze hun haarfijn te vertellen. "Hank"?, die is al een dorp verder......,
Wat super om jullie, Jan en Niké, even tegen het hart te drukken en een kijkje te geven in mijn huidige leven en jullie mee te laten genieten in mijn "la vie simple".
Even de stoeltjes en de tafel uit de chapelle naar buiten en alles delen. O, wat een heerlijk dejeurne hebben we met z'n allen. We hebben het gelijk, jambon, fromage, paté, pain, creme fromage, heerlijke worstjes en mousche de chocolatte. Wat zijn we rijk en gelukkig.
Ja, "la belle vie".....
's-Avonds nemen we afscheid van Guillaume et Anne Laure. Wat een lieverds. Zij hebben vanaf Conques een week gewandeld. Efkus borreltijd......
Gisteren was het dan toch afscheid nemen van Raphael en z'n moeder. Ik raak er maar niet aan gewend.
Ik beloof je nog zo niet te huilen maar wanneer ik je aankijk en weet dat we elkaar het mooiste in onszelf spiegelen, schieten de tranen te voorschijn.
O Raphael, wat ben je bijzonder en puur. Een echte Engel.
Cher Raphael, moi ami le camino.
Vrienden voor het leven.
Wat zorgt de kosmos toch goed voor mij denk ik dan.
Gisterenavond kreeg ik nog een heerlijke voetmassage. Ja schant..... ik was al in dromenland en toen had ze pad munne grote teen beet. En zij maar roepen..... even later ben ik opnieuw in dromenland......
Vanochtend bij het ontwaken om 06.00 uur trek ik een sprint naar de badkamer en neem een regenbui. Ik slaap boven op de zolder en moet een houten trap af, zo'n trap waar iedereen wakker van wordt of hij wil of niet. Ik denk dit is mun kans en waarom ook niet. Ik trek mun handen als een trompet voor mijn mond en daar gaan we. Ta-de-la-ta-ta, ta-de-la-ta, ta-de-la-ta, ta-de-la-ta.
Reveil. Zo, het kind in mij is weer wakker..... en zij ok.....
Het leven is één groot feest..... maar je moet zelf de slingers ophangen.
Heerlijk relaxed wachten op Angola die in Cahors heeft geslapen en nu eerst een tripje van anderhalf uur naar "moi" op de route moet maken.
Onderweg, onderweg naar morgen.
Ultreia
XXX
-
22 Mei 2016 - 09:06
Caroline:
Hoi Henk,
Goh, wat was ik blij om weer een stukje te krijgen van jou. Op deze regenachtige zondag gaat gelijk de zon in mijn hart schijnen bij het lezen. Man wat kan jij toch levendig schrijven.
Een ieder kan er het zijne uithalen.
Wat had ik graag een muisje willen zijn, bij jouw trompetgeschal.
Echt, je moet een boek schrijven bij terugkomst. Een koper heb je al.
Liefs Caroline -
22 Mei 2016 - 09:49
Toos:
Ha die Henk,
Wat een heerlijke zondag, beginnend met een verhaal van jou!
Liefs Toos -
22 Mei 2016 - 10:10
Mieke:
Ha Henk,
Fijn om weer een verslag van jouw doen en laten te ontvangen. En dat bij het ontbijt, eitje, kopje thee en Henk, heerlijk.
Hoe goed gaat het met je, volgens mij zweef je over de camino, met al je indrukken en ontmoetingen. Je ziet er ook heel goed uit, buitenmens geworden..
Ga zo zingen in de kerk en een kaarsje voor je aansteken, dat het verder goed zal gaan op je weg en uit dankbaarheid dat ik dit allemaal mag meebeleven...
Lieve groet Mieke -
22 Mei 2016 - 10:39
Corrie:
Ha die Henk,
Dank je voor alweer zo'n heerlijk verhaal. Je schrijft zo levendig dat ik het gewoon voor me zie gebeuren en op die manier op jouw reis wordt meegenomen. Super om te lezen hoe goed het je gaat, hoeveel bijzondere ontmoetingen je hebt en hoeveel plezier je beleefd. Ik kijk elke keer weer uit naar je verslag, heerlijk om daar de dag mee te beginnen.
Geniet van al je ontmoetingen en avonturen!
Lieve groet,
Corrie
-
22 Mei 2016 - 11:04
Barbara:
Hahaha Henk, wat een heerlijk verhaal weer. Laat alles maar los, ook het gebruik om foto's recht op te plaatsen! Ik krijg er pijn in mijn nek van -
22 Mei 2016 - 11:10
Barbara:
Ik zie dat er weer maar een half bericht geplaatst wordt, dat lijkt dus aan de symbolen te liggen. Ga ik hier gewoon weer verder.
Gezellig al die mensen op je pad, een grote familie onderweg. En...
Die Berendzen die moeten maar een stukske verder rijden, anders moet jij zo vaak wassen.
Ik zie dat de zon inmiddels volop schijnt. Heerlijk, geniet weer van je wandeling. Xxx
-
22 Mei 2016 - 12:36
Ria Van De Ven-Landzaat:
Wat een boek..... (bijna) elke dag een paar bladzijden.
Prachtig verhaal, avontuur, emoties, bijzondere ontmoetingen!!!
Je wilt het eigenlijk niet wegleggen.
Lieve groet, Ria van de Ven -
22 Mei 2016 - 14:25
Ad En Ellen:
Heerlijk je verhalen...wat een gezelligheid.
Fijn die foto's kunnen we je weer eens zien....blijf lekker genieten.
Liefs van ons xxx -
22 Mei 2016 - 21:40
Antoinette:
Lieke Henk
Dank Henk dat je zo wilt delen met je emoties,ervaring,liefde en warmte die er bezaaid zijn op dit pad.Deze verhalen is menig schrijver jaloers op.
"Langs de kronkelpaden van het leven staan geen wegwijzers, maar.... er zijn reisgidsen voor ieder die lezen wil"
Je ziet er met oe boerezakdeukske er heel gelukkig uit. Een grote zonnestraal.
Is Kras tours daar me bedevaartgangers.....die een 100 km lopen voor de beeldvorming? Album!
Het kan jou niet Lang genoeg duren.Zaterdag komen Jan en Lucia zullen het er zeker over hebben en of er nog wat verlof erbij kan (grapje).
Veel leafs zusje van......
Antoinette goeie reis -
22 Mei 2016 - 23:10
Angela:
Hoi Henk,
Wat een avonturen beleef je toch! Maar ik mis je hoor, dus ik hoop echt dat je terugkomt bij ons. Het hoeft niet nu, neem je tijd en doe je ding.
Kus, Angela Buis -
23 Mei 2016 - 22:20
C.C:
Hoi Henk , ik geniet van de weg en van je verhalen
Ik volg je letterlijk op de voet . Lieve groet Truus. -
23 Mei 2016 - 23:34
Ineke:
Henk weer n mooi verhaal, bedankt daarvoor ! En Truus misschien haal je Henk nog in! Zijn leuk weerzien zijn! Liefs vanuit de Camino portugues. -
26 Mei 2016 - 01:26
Liesbeth:
hai onkel,
lig dubbel met de Berends groep, zie het al helemaal voor me.
Ben zo blij voor je dat je zo geniet van alles en iedereen.
Ik loop mee, leef mee, geniet mee zeet ze.
Tot morgen, groetjes liesbeth
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
