Je bekijkt de reis...
Onderweg naar morgen
Reisverslag Verbinden, niet hechten
16 mei 2016
|
Aantal keer bekeken
321
Aantal reacties
5
Decazeville,
Frankrijk
a
A
Verbinden, niet hechten
Verbinden is goed Henk maar niet hechten.
Nee, niet langer dan twee dagen met elkaar oplopen......
O man, man wat een verbindingen hier.
Er is zoveel energie om mij heen.
Duidelijk een nieuwe fase waarin ik mag leren.
Ik laat het maar over me heen komen. Hahahaha, leuke woordspeling overigens.
Ik weet dat ik verbind, dat doe ik al heel mijn leven.
Gek want soms weet ik er werkelijk geen raad mee. Ook nu weer. Help.........
Nu weet ik waarom ik mij zovaak ontheemd voel.
Wij hebben denken geleerd en zijn ons gaan aanpassen, aanpassen aan wat anderen als goed bestempelen.
Ja, vanaf de zandbak ging het fout, toen ineens moesten we ons gaan aanpassen, ja, want wat zou een ander er wel niet van zeggen.
En dat trekken we dan ook nog eens in het negatieve. Man, man, dan is het hek van d'n dam.......
Hier zijn we allemaal met het zelfde bezig en het lijkt dat we allemaal vanuit het hart reageren, op zielsniveau.
Alle schaamte valt weg. Eén ding wat telt, het onderweg zijn. Ja, onderweg naar morgen.
...... enne, zorgen voor elkaar dat we ook allemaal morgen onderweg zijn.
Iedereen voelt zich verbonden met de ander. Pfffffffff, dat is de camino.
Man, man, ik ben net unne gloeilamp van 1.000 lumiére. Ik straal van alle kanten. En dat trekt vervolgens weer alle energie aan. Eén grote ster. En mar groeien en gloeien.
Gisteren was het heel indrukwekkend om Conque, een petit ville, van bovenaf binnen te wandelen. Opnieuw een cadeautje.
Nee, het is niet omdat ik er weer zoveel km op heb zitten, de euforie is van al dit prachtigs wat ik mag zien.
Je suis reconnaissants.
's avonds in de kerkdienst lees ik voor, tijdens een drukbezochte dienst, als afgezand van Nederland. Een stukje uit de dienst in het Nederlands. Ja, moi weet zich te presenteren met mooi de pauzes en de rust erin.
Dank je wel Emelda Rob en Ron denk ik dan. Dit heb ik bij jullie in de leergangen mogen leren....
Slapen in de Abbye met 100 pelgrims, verdeeld over kamers van 10. Wat een pracht gezicht zo met elkaar....
Vanochtend na het petit dejourne op weg naar Decazville. Ja, je kunt leuk het dal inlopen maar je moet ook weer omhoog.
Eigenlijk niks anders als in het dagelijks leven... je komt er altijd weer uit.
Hoe moeilijk ik vorig jaar omhoog klom, zo zweef ik nu haast omhoog. En enkel doordat ik vertrouwen heb. Alles gaat zoals het gaat. Ik laat me verrassen.
Halverwege bij de chapelle moet ik huilen van dankbaarheid. Wat een bijzonder prachtige reis, wat is dit een cadeautje.
Als klap op de vuurpijl laat ik om 9 uur de "bellle bels" eens flink negen keer rammelen...... mooi man, en klinken in dat dal. Wooooooooooow.
De klim omhoog gaat me goed af.
Efkus klimmen in 2 km van 240 naar 545 meter hoogte......
Met Raffael en zijn moeder verblijf ik bij "Les Volets Bleus". Hele lieve mensen.
Ja, de wereld zit er vol mee.
Ultreia
XXX
Nee, niet langer dan twee dagen met elkaar oplopen......
O man, man wat een verbindingen hier.
Er is zoveel energie om mij heen.
Duidelijk een nieuwe fase waarin ik mag leren.
Ik laat het maar over me heen komen. Hahahaha, leuke woordspeling overigens.
Ik weet dat ik verbind, dat doe ik al heel mijn leven.
Gek want soms weet ik er werkelijk geen raad mee. Ook nu weer. Help.........
Nu weet ik waarom ik mij zovaak ontheemd voel.
Wij hebben denken geleerd en zijn ons gaan aanpassen, aanpassen aan wat anderen als goed bestempelen.
Ja, vanaf de zandbak ging het fout, toen ineens moesten we ons gaan aanpassen, ja, want wat zou een ander er wel niet van zeggen.
En dat trekken we dan ook nog eens in het negatieve. Man, man, dan is het hek van d'n dam.......
Hier zijn we allemaal met het zelfde bezig en het lijkt dat we allemaal vanuit het hart reageren, op zielsniveau.
Alle schaamte valt weg. Eén ding wat telt, het onderweg zijn. Ja, onderweg naar morgen.
...... enne, zorgen voor elkaar dat we ook allemaal morgen onderweg zijn.
Iedereen voelt zich verbonden met de ander. Pfffffffff, dat is de camino.
Man, man, ik ben net unne gloeilamp van 1.000 lumiére. Ik straal van alle kanten. En dat trekt vervolgens weer alle energie aan. Eén grote ster. En mar groeien en gloeien.
Gisteren was het heel indrukwekkend om Conque, een petit ville, van bovenaf binnen te wandelen. Opnieuw een cadeautje.
Nee, het is niet omdat ik er weer zoveel km op heb zitten, de euforie is van al dit prachtigs wat ik mag zien.
Je suis reconnaissants.
's avonds in de kerkdienst lees ik voor, tijdens een drukbezochte dienst, als afgezand van Nederland. Een stukje uit de dienst in het Nederlands. Ja, moi weet zich te presenteren met mooi de pauzes en de rust erin.
Dank je wel Emelda Rob en Ron denk ik dan. Dit heb ik bij jullie in de leergangen mogen leren....
Slapen in de Abbye met 100 pelgrims, verdeeld over kamers van 10. Wat een pracht gezicht zo met elkaar....
Vanochtend na het petit dejourne op weg naar Decazville. Ja, je kunt leuk het dal inlopen maar je moet ook weer omhoog.
Eigenlijk niks anders als in het dagelijks leven... je komt er altijd weer uit.
Hoe moeilijk ik vorig jaar omhoog klom, zo zweef ik nu haast omhoog. En enkel doordat ik vertrouwen heb. Alles gaat zoals het gaat. Ik laat me verrassen.
Halverwege bij de chapelle moet ik huilen van dankbaarheid. Wat een bijzonder prachtige reis, wat is dit een cadeautje.
Als klap op de vuurpijl laat ik om 9 uur de "bellle bels" eens flink negen keer rammelen...... mooi man, en klinken in dat dal. Wooooooooooow.
De klim omhoog gaat me goed af.
Efkus klimmen in 2 km van 240 naar 545 meter hoogte......
Met Raffael en zijn moeder verblijf ik bij "Les Volets Bleus". Hele lieve mensen.
Ja, de wereld zit er vol mee.
Ultreia
XXX
Foto's bij verslag (12)
Reacties (5)
16 mei 2016 22:14 | Door: Ria van de Ven-Landzaat
Het leest iedere dag als een spannend boek dat je niet weg wilt leggen.... prachtig elke dag weer!!!
Gelukkig nog een hele tijd te gaan....lieve groet, Ria
16 mei 2016 23:06 | Door: Emmy Visser
Nou Hendrik ik moet toch even wat kwijt....allereerst lees en volg ik je prachtige camino ,maar ik ben wel aan je gehecht en je plakt op mijn schouder en dat vind ik reuze fijn
17 mei 2016 11:23 | Door: Karolien
Liefsss... Wat mooi Henk...❤️
17 mei 2016 12:03 | Door: Sijke
Hoi neef
Af en toe rolt er ook een traan over me wang
Wat maak je toch mooie dingen mee man
Geniet er maar van!!!!!
Liefs sij
24 mei 2016 12:01 | Door: Paul van den Heuvel
Hoi lieve Zwevende Hank...
Ja ik ben weer even een aantal dgn aan het
Meezweven(lopen,lezen)
Nog niet klaar ik mag gelukkig nog enkele dgn lezen zometeen...
Ik wilde even stilstaan bij verbinden - niet hechten.
Ik ben er zelf op de Camino achtergekomen dat ook dat een klein ego stukkie is...
Ik liep ongeveer een 4 tal dgn met een Duitse ingenieur die de laatste jaren niet meer gelachen had,ik mocht het bij hem onder uit zijn tenen halen.
Bij mij hangen de dames meestal rond me en vriendschappen met een mannelijk wezen is sporadisch, dus ik genoot ook volop.
Op de bewuste avond van helderheid had ik Robert achtergelaten op een refusio waar we binnenstapten om te slapen...
Het voelde voor mij niet goed om daar te blijven ik was al een paar uur in mijn hoofd bezig geweest de laatste kilometers met het feit ik ben alleen op pad gegaan dus ik moet ook alleen verder.
Goed ik dus afscheid genomen van hem en ook nog 3 anderen die 2 dgn met ons mee liepen ( raar woord eigenlijk) en ik ging verder op mijn pad...
Na een uur verder te zijn barste ik in tranen uit en kreeg het inzicht van dat ook het alleen moeten lopen EGO is...
Waarom moet je het alleen doen waarom zou je jezelf straffen als je het zo fijn hebt...
Ik lees dit ook uit jou verhalen terug.
Afijn in het volgende plaatsje ik geloof een stad trouwens, schiet me ff niet te binnen welke, heb ik contact gezocht via de mail en gezegd dat ik zou wachten de volgende ochtend.
Daar was het weerziens intens en toen bleek ook dat Robert onder de douche in tranen was uitgebarsten toen ik weg was hihihi mooi he voor 2 hetero wezens...
Vervolgens hebben we totaal samen 2 wkn gelopen en toen was het oke dat onze wegen scheiden...
Later toen ik in Santiago aankwam zag ik hem daar weer terug en inmiddels ben ik ook al bij hem op vakantie geweest paar dgn afgelopen jaar....
Oops toch nog lang stukkie geworden.
Zet hem op kerel en nog heel veel mooie inzichten...
Ultreya