Warm nest
Door: Henk Murraij
Blijf op de hoogte en volg Henk
05 April 2016 | Frankrijk, Chalaines
Eenzaam ligt onder een brug van Parijs,
In de nacht....... een clochard.
Krom is z'n rug en z'n kleren zijn stuk,
Vuil en grijs is z'n haar.......
Dat zong ik een hele poos gisteren. Na 8 km lopen neem ik plaats op een bankje in een bushokje. Rugzak af, m'n jack uit, schoenen en sokken uit. Ja, denk ik dan, ik begin al aardig op een clochard te lijken.
En ik ga het waarschijnlijk de komende tijd nog begrijpen ook. Wat een vrijheid. Weg van de snelweg, weg van al het moeten en weid weg van alle invloeden van buitenaf. Enkel maar verantwoording afleggen aan mezelf. Heerlijk man.
Zuster Marie Rosa heeft me een heerlijk ontbijt gegeven. Hé, denk ik nu, vergeten een foto te maken. Wat een schat. Met drieën runnen ze het huis waarbij ze naast pelgrims ook familie van gedetineerden opvangen, mooi werk.
Ze vertelde mij dat ze 25 jaar lang in Afrika heeft gewerkt en door gezondheidsproblemen naar France is gekomen.
Ze had ook zo graag "St. Jacques" gelopen, maar ja door haar gezondheid is dit helaas niet meer mogelijk......
En nu helpt u anderen op hun pad, dat is een mooi pad, zei ik. Dat zegt u heel mooi zei ze, waarbij ze geëmotioneerd raakt. Ja, en dat liet mij ook niet onberoerd.......
Dit kwam binnen en houdt me nou toch voordurend bezig. Waarom was dit nou zo'n mooi moment? Waardering? Ja, ik geloof van wel. Ik heb haar denk ik in haar kracht weten te raken.......
Waardering dus en ineens zit ik op m'n werk. (Toch eens een snipperdag terug vragen, hahaha.....) Wat heb ik toch een heerlijke job realiseer ik me. Niets nieuws wat dat ventileer ik nogal eens. Dit is dus nog steeds zo lieve collega's.
Op initiatief van collega's is vorig jaar het boekje "Gung Ho" aan het management belicht.
Blanchard en Sheldon beschrijven aan de hand van drie metaforen (1. Eekhoorn, waardevol werk. 2. Bever, zelf bepalen hoe je doelen haalt. 3. Gans, aanmoedigen, gak, gak, gak.) waar het om draait. Iedereen werkt aan één doel en werken samen om dat te bereiken.
Even terug naar de zuster. Zij doet waardevol werk en dat weet zij heus wel. Ook weet ze hoe zij haar doel behaalt. Zij werkt samen met de andere zusters en zij weten elkaar, net als bij de ganzen, aan te moedigen, elkaar aan te sporen en ook te zorgen dat ze bijeen blijven. Zij weet precies wat er van haar verwacht wordt. Maar juist dat ene kleine stukje waardering raakte haar, ontroerde haar, dat ene stukje dat zij o zo toevoegt.
Ik heb haar nodig om vooruit te komen, vooruit te komen op mijn pad. Waardevol.
Lieve zuster Marie Rose, ik loop ook voor u........
Sjonge, denk ik dan wat is waardering toch belangrijk.
Waardering aan elkaar. Kleine moeite, groot plezier.
Als ik terug ben op m'n werk toch weer eens aankaarten wat dit met me deed. Mooi man.
Gisteren in Vaucouleurs aangekomen en een stukje terug op deze route bivakeer ik. Opnieuw heb ik het getroffen. Ik woon nu tijdelijk op een boerderij waar we met 12 aan tafel zijn en schrijf mijn verhaal.
De afgelopen tijd heeft zijn tol geeist en pas op de plaats is even nodig. Vacacion dus.....
Ik ben hier niet toevallig. Nee, Jacobus heeft mij in een warm nest gezet waar ik opnieuw "reconnaissants" ben en het echte Franse leven met z'n gewoonten, eten en drinken mag leren kennen.
Nou ja, dan weet je de volgende blog wel.
Bonne journée
XXX
In de nacht....... een clochard.
Krom is z'n rug en z'n kleren zijn stuk,
Vuil en grijs is z'n haar.......
Dat zong ik een hele poos gisteren. Na 8 km lopen neem ik plaats op een bankje in een bushokje. Rugzak af, m'n jack uit, schoenen en sokken uit. Ja, denk ik dan, ik begin al aardig op een clochard te lijken.
En ik ga het waarschijnlijk de komende tijd nog begrijpen ook. Wat een vrijheid. Weg van de snelweg, weg van al het moeten en weid weg van alle invloeden van buitenaf. Enkel maar verantwoording afleggen aan mezelf. Heerlijk man.
Zuster Marie Rosa heeft me een heerlijk ontbijt gegeven. Hé, denk ik nu, vergeten een foto te maken. Wat een schat. Met drieën runnen ze het huis waarbij ze naast pelgrims ook familie van gedetineerden opvangen, mooi werk.
Ze vertelde mij dat ze 25 jaar lang in Afrika heeft gewerkt en door gezondheidsproblemen naar France is gekomen.
Ze had ook zo graag "St. Jacques" gelopen, maar ja door haar gezondheid is dit helaas niet meer mogelijk......
En nu helpt u anderen op hun pad, dat is een mooi pad, zei ik. Dat zegt u heel mooi zei ze, waarbij ze geëmotioneerd raakt. Ja, en dat liet mij ook niet onberoerd.......
Dit kwam binnen en houdt me nou toch voordurend bezig. Waarom was dit nou zo'n mooi moment? Waardering? Ja, ik geloof van wel. Ik heb haar denk ik in haar kracht weten te raken.......
Waardering dus en ineens zit ik op m'n werk. (Toch eens een snipperdag terug vragen, hahaha.....) Wat heb ik toch een heerlijke job realiseer ik me. Niets nieuws wat dat ventileer ik nogal eens. Dit is dus nog steeds zo lieve collega's.
Op initiatief van collega's is vorig jaar het boekje "Gung Ho" aan het management belicht.
Blanchard en Sheldon beschrijven aan de hand van drie metaforen (1. Eekhoorn, waardevol werk. 2. Bever, zelf bepalen hoe je doelen haalt. 3. Gans, aanmoedigen, gak, gak, gak.) waar het om draait. Iedereen werkt aan één doel en werken samen om dat te bereiken.
Even terug naar de zuster. Zij doet waardevol werk en dat weet zij heus wel. Ook weet ze hoe zij haar doel behaalt. Zij werkt samen met de andere zusters en zij weten elkaar, net als bij de ganzen, aan te moedigen, elkaar aan te sporen en ook te zorgen dat ze bijeen blijven. Zij weet precies wat er van haar verwacht wordt. Maar juist dat ene kleine stukje waardering raakte haar, ontroerde haar, dat ene stukje dat zij o zo toevoegt.
Ik heb haar nodig om vooruit te komen, vooruit te komen op mijn pad. Waardevol.
Lieve zuster Marie Rose, ik loop ook voor u........
Sjonge, denk ik dan wat is waardering toch belangrijk.
Waardering aan elkaar. Kleine moeite, groot plezier.
Als ik terug ben op m'n werk toch weer eens aankaarten wat dit met me deed. Mooi man.
Gisteren in Vaucouleurs aangekomen en een stukje terug op deze route bivakeer ik. Opnieuw heb ik het getroffen. Ik woon nu tijdelijk op een boerderij waar we met 12 aan tafel zijn en schrijf mijn verhaal.
De afgelopen tijd heeft zijn tol geeist en pas op de plaats is even nodig. Vacacion dus.....
Ik ben hier niet toevallig. Nee, Jacobus heeft mij in een warm nest gezet waar ik opnieuw "reconnaissants" ben en het echte Franse leven met z'n gewoonten, eten en drinken mag leren kennen.
Nou ja, dan weet je de volgende blog wel.
Bonne journée
XXX
-
05 April 2016 - 16:36
Janny :
#waheddegijtocheengeluk# mooi man!! -
05 April 2016 - 17:18
Caroline:
Geweldig, geniet van het level op het France platte land.
Au revoir -
05 April 2016 - 17:51
Sijke:
Kanjer xxx -
05 April 2016 - 18:02
Henri En Marjolein:
Bonjour mon ami !
Jaja, dan weten wij het volgende verhaal wel ja:
Vin rouge ou vin blanc.....
Santé! -
05 April 2016 - 18:59
Mark & Goyita:
Of we al weten waar het volgende verhaal over gaat!?!? Mwaaa, je weet ons telkens weer verrassend te amuseren hahaha. Xx -
05 April 2016 - 20:17
Jos:
Vaucouleurs ligt niet meer op mijn route... Helaas zou ik bijna zeggen met dit soort verslagen... Zelf nu in Rosport (Lux) en met heel veel mazzel haal ik vrijdag Frankrijk... -
05 April 2016 - 21:03
Ad En Ellen:
Ik kan niet wachten op het volgende verhaal.....xxx -
06 April 2016 - 22:31
Anita:
Hoi Henk,
Wat een mooie dingen maak jij mee.
Het is genieten om jou verhalen te lezen.
Leuk om je te volgen.
Groetjes Anita. -
07 April 2016 - 18:39
Germa:
Héé Henk,
Wat een mooie verhalen heb je toch want maak jij ook leuke, waardevolle dingen mee!
Dit heb je dan ook wel zelf verdiend hoor!
Ik zou zeggen: Proost en veul plezier wor.
Groetjes, Germa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
