Jacobus
Door: Henk Murraij
Blijf op de hoogte en volg Henk
03 April 2016 | Frankrijk, Toul
Jacobus zorgt goed voor mij. Heel, heel goed.
Van toeval kan geen sprake zijn. Het heeft zo moeten zijn.....
Gisteren was ik op weg naar de camping net iets voorbij Liverdun, daar had ik mijn slaapplaats bedacht voor de nacht. Hoe anders kan het lopen.
Op de route vraag ik me wel een aantal keren af waar ik werkelijk vannacht terecht kom. Want ja, tussen plannen en er werkelijk uitkomen zijn twee dingen. Loslaten denk ik dan, geen controle willen. Het komt altijd goed. Jacobus zorgt altijd voor je. Dat hebben mij veel geroutineerde pelgrims verteld. Ik weet inmiddels allang dat dit inderdaad zo is.
De weg vanaf Vandières loopt tussen bossen, door prachtige uitgestrekte dalen, dan weer naar boven, mooie dorpen en dit alles met heerlijk weer. Het zonnetje wil welliswaar wel maar kan er net niet doorheen komen, hij knipoogt als het ware. De temperatuur is dusdanig dat ik al twee laagjes minder kleding draag.
Onderweg kom ik een grote groep motorcrossers tegen die een parcour rijden. O gutte denk ik dan, ik zit er weer middenin.
Zij, geÏnterresseerd in mijn tocht, ik in hun trip, raken we wat aan de praat. Bon courage.....
Vervolgens komen we elkaar in de bossen na zowat elk dorp tegen. De vierde keer wordt het zwaaien of ons leven er vanaf hangt. We vinden het prachtig, althans dat meen ik op te maken aan hun zwaaien.
De dag vordert en ik loop Liverdun binnen. Ik heb gelezen dat de camping net buiten de route van vandaag ligt, net in het begin van de route van morgen. Omdat de camping onder in het dal ligt en ik geen zin heb om terug te moeten wanneer ik niet goed naar de camping loop, spreek ik een man aan die uit zijn auto stapt. We raken aan de praat. Zijn uitleg zegt me dat de camping inderdaad op de route voor morgen ligt, één km lopen maar. Nou de pas erin denk ik dan, dan zit ik over een half uur aan een heerlijke pot eten. En nu komt het.......
Fabrice heet de beste man overigens. Ik bedank Fabrice, zeg "au revoir" en maak aanstalte om aan te lopen. Op dat moment zegt hij: wil je misschien iets drinken, ik woon hier om de hoek. Van de gastenbroeder in Postel heb ik destijds eens meegekregen dat het juist de kunst is om geen nee te zeggen. Hier zitten de verbindingen zei hij........ Nou, zeg ik ietwat verlegen, en ook nog wel op m'n beste Frans, c'est gentil. Ja, erg aardig vind ik het. Ik word thuis voorgesteld aan zijn vrouw, dochtertje en schoonzus.
Het drinken komt op tafel. Het eten komt op tafel. De apfeltorte en de koffie komen op tafel. Wat een gastvrijheid, wow.
Zegt Fabrice: is er wel een slaapmogelijkheid op die camping en is deze al wel open? Een telefoontje door hun laat weten dat de camping nog gesloten is en vanaf 1 mei pas open gaat, wat overigens goed vermeld staat in mijn boekje. Tja, daar heb ik geheel overheen gelezen.
Daar zit ik dan en denk direkt aan Jacobus. O Jacobus wat zorg je goed voor me. Jij hebt Fabrice op mijn pad gezet.
Op mijn pad gezet om voor mij te zorgen. Het komt vast goed denk ik vervolgens en dat is ook zo. Want hoe mooi.....
Zij wonen tijdelijk wat klein omdat zij hun huis, wat vlak bij staat, aan het verbouwen zijn. Daar mag ik de nacht doorbrengen.
Ik word er heen gebracht en weer gehaald voor een petit dejeuner.
Het feit dat er voor me gezorgd wordt en ik me geen zorgen hoef te maken raakt me, raakt me diep. En dat gevoel, dat is pure dankbaarheid. Puur geluk.
Merci Fabrice, Laila et Emma
Merci Jacobus
De dankbaarheid laat de hele ochtend zijn sporen na. Ik besluit het te doorbreken en even van de route te gaan voor koffie en m'n lijf de rust te geven die hij nodig heeft.
Val ik "met m'n kont in de boter" treden er twee accordeonisten op bij pavillon bleu in Pont de Fresnes.
O man, zunne auwerwetse dansmiddag mee van die walsjes waarbij de dames de rokken laten zwieren of dat de zweefmeulen van stal is gehaald. C'est le bonheur.
Heerlijk nog maar eens de benen stekken want j' ai vacacion.......
Met Rosamunde op de achrergrond verlaat ik Pont de Fresnes en vervolg mijn pad om voor het donker uit de bossen te zijn.
Nog even gauw bij de gendarmerie aan voor un caffee au laite en ja hoor de dochter van Louis de Funnes vraagt naar m'n identiteitsbewijs alvorens ik de koffie krijg. Och, ik word ook steeds brutaler. Het had niet gehoeven als ik maar ergens met onderdak de benen had kunnen strekken, dit was gewoon de eerste mogelijkheid. Goed gedaan jochie.
Ik loop rond half zes Toul binnen met stromende regen. Tres bon, tres bon. En een hele mooie kathedraal. Gauw een kaarsje aansteken in de kerk en dan gauw een hotel opzoeken. Op het moment dat m'n kaarsje brandt vraagt een mevrouw of ik een visitor ben. Ah madame, je 'm apelle Henk. Je suis pèlerin, moi marche St. Jacques. Of dat ik al een slaapplaats heb voor de nacht vraagt zij? De priester wordt er bijgeroepen..... Och goeie, hoe spreek ik de priester aan. Och, wat een boere pummel voel ik mij nu. Jezelf blijven en vriendelijk zijn........
Er wordt druk overlegd en ja hoor het is geregeld. Ik slaap bij de zusters van de Eglise St. Evre, 15 minuten verder op........
Man, man, wat gebeurt er toch allemaal.
Een mooi onderdak met eten, drinken enne....... m'n wasje wordt ook nog gedraaid door de zuster. Daar hoeft het in Frankrijk en bij de zusters geen maandag voor te zijn, dat mag gewoon op zondag.
Wat een schatten van zusters.
Wordt vervolgd.
Bon huit
XXX
Van toeval kan geen sprake zijn. Het heeft zo moeten zijn.....
Gisteren was ik op weg naar de camping net iets voorbij Liverdun, daar had ik mijn slaapplaats bedacht voor de nacht. Hoe anders kan het lopen.
Op de route vraag ik me wel een aantal keren af waar ik werkelijk vannacht terecht kom. Want ja, tussen plannen en er werkelijk uitkomen zijn twee dingen. Loslaten denk ik dan, geen controle willen. Het komt altijd goed. Jacobus zorgt altijd voor je. Dat hebben mij veel geroutineerde pelgrims verteld. Ik weet inmiddels allang dat dit inderdaad zo is.
De weg vanaf Vandières loopt tussen bossen, door prachtige uitgestrekte dalen, dan weer naar boven, mooie dorpen en dit alles met heerlijk weer. Het zonnetje wil welliswaar wel maar kan er net niet doorheen komen, hij knipoogt als het ware. De temperatuur is dusdanig dat ik al twee laagjes minder kleding draag.
Onderweg kom ik een grote groep motorcrossers tegen die een parcour rijden. O gutte denk ik dan, ik zit er weer middenin.
Zij, geÏnterresseerd in mijn tocht, ik in hun trip, raken we wat aan de praat. Bon courage.....
Vervolgens komen we elkaar in de bossen na zowat elk dorp tegen. De vierde keer wordt het zwaaien of ons leven er vanaf hangt. We vinden het prachtig, althans dat meen ik op te maken aan hun zwaaien.
De dag vordert en ik loop Liverdun binnen. Ik heb gelezen dat de camping net buiten de route van vandaag ligt, net in het begin van de route van morgen. Omdat de camping onder in het dal ligt en ik geen zin heb om terug te moeten wanneer ik niet goed naar de camping loop, spreek ik een man aan die uit zijn auto stapt. We raken aan de praat. Zijn uitleg zegt me dat de camping inderdaad op de route voor morgen ligt, één km lopen maar. Nou de pas erin denk ik dan, dan zit ik over een half uur aan een heerlijke pot eten. En nu komt het.......
Fabrice heet de beste man overigens. Ik bedank Fabrice, zeg "au revoir" en maak aanstalte om aan te lopen. Op dat moment zegt hij: wil je misschien iets drinken, ik woon hier om de hoek. Van de gastenbroeder in Postel heb ik destijds eens meegekregen dat het juist de kunst is om geen nee te zeggen. Hier zitten de verbindingen zei hij........ Nou, zeg ik ietwat verlegen, en ook nog wel op m'n beste Frans, c'est gentil. Ja, erg aardig vind ik het. Ik word thuis voorgesteld aan zijn vrouw, dochtertje en schoonzus.
Het drinken komt op tafel. Het eten komt op tafel. De apfeltorte en de koffie komen op tafel. Wat een gastvrijheid, wow.
Zegt Fabrice: is er wel een slaapmogelijkheid op die camping en is deze al wel open? Een telefoontje door hun laat weten dat de camping nog gesloten is en vanaf 1 mei pas open gaat, wat overigens goed vermeld staat in mijn boekje. Tja, daar heb ik geheel overheen gelezen.
Daar zit ik dan en denk direkt aan Jacobus. O Jacobus wat zorg je goed voor me. Jij hebt Fabrice op mijn pad gezet.
Op mijn pad gezet om voor mij te zorgen. Het komt vast goed denk ik vervolgens en dat is ook zo. Want hoe mooi.....
Zij wonen tijdelijk wat klein omdat zij hun huis, wat vlak bij staat, aan het verbouwen zijn. Daar mag ik de nacht doorbrengen.
Ik word er heen gebracht en weer gehaald voor een petit dejeuner.
Het feit dat er voor me gezorgd wordt en ik me geen zorgen hoef te maken raakt me, raakt me diep. En dat gevoel, dat is pure dankbaarheid. Puur geluk.
Merci Fabrice, Laila et Emma
Merci Jacobus
De dankbaarheid laat de hele ochtend zijn sporen na. Ik besluit het te doorbreken en even van de route te gaan voor koffie en m'n lijf de rust te geven die hij nodig heeft.
Val ik "met m'n kont in de boter" treden er twee accordeonisten op bij pavillon bleu in Pont de Fresnes.
O man, zunne auwerwetse dansmiddag mee van die walsjes waarbij de dames de rokken laten zwieren of dat de zweefmeulen van stal is gehaald. C'est le bonheur.
Heerlijk nog maar eens de benen stekken want j' ai vacacion.......
Met Rosamunde op de achrergrond verlaat ik Pont de Fresnes en vervolg mijn pad om voor het donker uit de bossen te zijn.
Nog even gauw bij de gendarmerie aan voor un caffee au laite en ja hoor de dochter van Louis de Funnes vraagt naar m'n identiteitsbewijs alvorens ik de koffie krijg. Och, ik word ook steeds brutaler. Het had niet gehoeven als ik maar ergens met onderdak de benen had kunnen strekken, dit was gewoon de eerste mogelijkheid. Goed gedaan jochie.
Ik loop rond half zes Toul binnen met stromende regen. Tres bon, tres bon. En een hele mooie kathedraal. Gauw een kaarsje aansteken in de kerk en dan gauw een hotel opzoeken. Op het moment dat m'n kaarsje brandt vraagt een mevrouw of ik een visitor ben. Ah madame, je 'm apelle Henk. Je suis pèlerin, moi marche St. Jacques. Of dat ik al een slaapplaats heb voor de nacht vraagt zij? De priester wordt er bijgeroepen..... Och goeie, hoe spreek ik de priester aan. Och, wat een boere pummel voel ik mij nu. Jezelf blijven en vriendelijk zijn........
Er wordt druk overlegd en ja hoor het is geregeld. Ik slaap bij de zusters van de Eglise St. Evre, 15 minuten verder op........
Man, man, wat gebeurt er toch allemaal.
Een mooi onderdak met eten, drinken enne....... m'n wasje wordt ook nog gedraaid door de zuster. Daar hoeft het in Frankrijk en bij de zusters geen maandag voor te zijn, dat mag gewoon op zondag.
Wat een schatten van zusters.
Wordt vervolgd.
Bon huit
XXX
-
03 April 2016 - 22:27
Mieke:
Ha Henk,
Zo genieten van jouw verslagen.
Je krijgt wat je verdient...
Succes , groetjes Mieke -
03 April 2016 - 22:32
Ria:
Prachtig!!! Jacobus loopt met je mee!! -
03 April 2016 - 23:06
Janny:
Wat een genot om je iedere keer te lezen. -
03 April 2016 - 23:25
Toos:
Lieve Pelgrim, Ik heb weer echt zitten genieten van je verhaal, heerlijk zo net voor het slapen gaan. Een goede mooie week toegewenst! Liefs -
03 April 2016 - 23:31
Albertha Van Baak:
Hoi Henk,
Wat kun je alles toch prachtig beschrijven! Ik zie het zo voor me! Met een lach op munne smoel! Blij te lezen dat het goed met je gaat en dat er zoveel lieve mensen op je pad zo goed voor je zorgen.
Tot het volgende verslag!
Groetjes Albertha. -
03 April 2016 - 23:34
Antoinette De Heus Laheij:
Hallo Henk
Ieder mens krijgt wat hem toekomt. Geweldig dat het jouw zo overkomt. Verdient.Goeie reis,en ik geniet van je verhalen, en wat er allemaal op je pad komt.
Leafs zusje van....
Groetjes Antoinette -
04 April 2016 - 00:14
Ineke:
Haha!! Wat n leuk verhaal! En zo waar: Jacobus zorgt iedere keer weer voor n oplossing! Heerlijk weer met verse schone kleren op pad te gaan! Henk blijf zo mooi schrijven, want dat betekent ook dat he heel erge leuke dingen meemaakt!!
Ultreia!! -
04 April 2016 - 06:15
Caroline:
Wat een genot om zo in de vroege ochtend jouw verslag te lezen met een kopje koffie.
Wat heb jij genoten, deze dag. En zeker Jacobus zorgt voor je, als je het maar toelaat.
Kijk uit naar het volgende verslag.
Caroline -
04 April 2016 - 08:08
Marga:
hallo Henk,
wat een mooi begin van mijn werkweek: het lezen van jouw verslagen! Ontroerend!
-
04 April 2016 - 09:00
José Van Westreenen:
Hallo Henk,
Wat is het toch mooi om jou zo te volgen met je Pelgrims tocht.
Heerlijk om te lezen dat het zo goed gaat.
Succes verder en kijk al uit naar je volgen verslag.
Groetjes José -
04 April 2016 - 11:10
Thea :
Bij het lezen grote lach op mijn gezicht :-D
De uitdagingen aangaan op je pad ... het gaat je goed af !
Je overgeven en vertrouwen hebben in wat komt ... knap !
Wat je geeft krijg je terug lieve Henk
-
04 April 2016 - 11:10
Marian:
Wat een durf om maar op die Jacobus te vertrouwen en niet in paniek te raken, inderdaad laat los en jawel het komt allemaal goed...Prachtig,dit kan inderdaad geen toeval meer zijn,het komt zoals het komt,geweldig hoe jij dit beleeft en hoe het op je pad komt,verlang alweer naar je volgende verhaal,liefs en een dikke kus xxx -
04 April 2016 - 18:28
Barbara:
Tja een zondagskind -
04 April 2016 - 19:36
Mark & Goyita:
Helemaal geweldig ☺️ -
04 April 2016 - 21:16
Greet:
Geweldig om dit allemaal te lezen!
Ik geniet ervan.
Die Jacobus toch!! Xx
-
07 April 2016 - 16:41
Annelies:
Goedemiddag Henk Ik heb ook even vakantie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
